🧬 🧬Episode 54

Anyone knows any better than the Universal Father?

All of a sudden, Marina heard a gentle, divine voice whispering within her heart.

It was none other than her Father — Lord Krishna.

Tamil:

அச்சமின்றி அமைதியாய் இருந்த மரினா, திடீரென தன் உள்ளத்தில் ஒரு தெய்வீக குரலைக் கேட்டாள்.

அது வேறு யாருமல்ல — அவளின் தந்தை கிருஷ்ணனின் இனிய குரல். 🌺

🌼 The Loving Greeting

Krishna:

“Hi, Darling Daughter Marina!

I’m your Father, my dear.”

கிருஷ்ணன்:

“ஹாய், என் இனிய மகள் மரினா!

நான் தான் உன் தந்தை, என் செல்லமே.”

🌼 Lesson of Time

English:

“The past is a lesson; the present is a mission.”

Tamil:

“கடந்த காலம் ஒரு பாடம்; தற்போது ஒரு பணி.”

🌼 Wisdom of Worry

“Worrying never removes tomorrow’s sorrow,

but it surely destroys today’s peace.”

“கவலைப்பட்டாலும் நாளைய துயரம் குறையாது,

ஆனால் இன்று உன் அமைதியை அழித்துவிடும், செல்லமே.”

🌼 The Mystery of Life

“Darling, life is not short as people often say —

it is unimaginably long, life after life.”

“மக்கள் சொல்வது போல வாழ்க்கை குறுகியது அல்ல, என் மகளே —

அது கற்பனைக்கும் அப்பாற்பட்ட நீளம் கொண்டது; பிறவி பின்பு பிறவி.”

🌼 The Age of the Soul

“You know how old you are, my dear?

Ha…ha… millions of years old, darling!”

“உனக்கு உன் வயது தெரியுமா, என் செல்லமே?

ஹா…ஹா… மில்லியன் ஆண்டுகள் பழமையானவள் நீ!”

🌼 God’s Compassion

“Don’t worry, Marina.

God is never blind to your tears,

never silent to your prayers.

He sees and hears from within you.”

“கவலைப்படாதே மரினா,

கடவுள் ஒருபோதும் உன் கண்ணீரை பாராமல் இருக்கமாட்டார்,

உன் பிரார்த்தனைகளுக்கு ஒருபோதும் அமைதியாக இருப்பதில்லை.

அவன் உன் உள்ளத்திலிருந்தே காண்கிறான், கேட்கிறான்.”

🌼 Promise of Divine Help

“He will bring you help at the proper time, my daughter.”

Tamil:

“அவன் சரியான நேரத்தில் உனக்குத் துணை நிற்பான், என் மகளே.”

🌼 Krishna’s Laughter of Wisdom

“Life is funny, isn’t it, darling?

We come with nothing,

we fight for everything,

and we go with nothing.

Ha…ha… it’s my Maya energy, dear!”

“வாழ்க்கை கொஞ்சம் வேடிக்கையாக இல்லையா, என் செல்லமே?

நாம் எதையும் இன்றி வருகிறோம்,

அனைத்திற்கும் போராடுகிறோம்,

முடிவில் எதையும் இன்றி போகிறோம்.

ஹா…ஹா… அது என் மாயா ஆற்றல் தான், மகளே!”

🌼 The Return to the Divine

“Once you understand this truth,

you will return to my eternal abode above.”

“இந்த உண்மையை நீ உணர்ந்தவுடன்,

நீ மீண்டும் என் தெய்வீக இல்லத்திற்கே திரும்பி வருவாய்.”

🌼 Krishna’s Final Blessing

“Love you always, my darling Marina. ❤️”

Tamil:

“நான் உன்னை எப்போதும் நேசிக்கிறேன், என் இனிய மரினா. ❤️”

🌼 Marina’s Silence

She was wordless — her soul overflowed with tears and peace.

She had just experienced the fragrance of Krishna Consciousness. ✨

மரினா மௌனமாக நின்றாள் — அவளின் ஆன்மா கண்ணீராலும் அமைதியாலும் நிறைந்தது.

அவள் இப்போதுதான் கிருஷ்ண சிந்தனையின் மணம் உணர்ந்தாள். ✨

Marina’s Divine Awakening | மரீனாவின் தெய்வீக விழிப்பு 🌼

Marina!

மரீனா!

Suddenly Marina was mesmerised hearing the heavenly healing and improving happy hormones within her hurtful broken heart.

திடீரென மரீனா மயங்கின — பரலோகக் குணம்தரும் ஓசியைக் கேட்டு, அவளின் நொறுங்கிய முறிந்த இதயத்தில் சந்தோஷ ஹார்மோன்கள் மலரத் தொடங்கின.

Ohhhh my God!!!

ஓ, என் கடவுளே!!!

All my grief, relief instantly!

என் எல்லா துயரும் உடனே உருகிச் சென்று, விடுதலை கிடைத்தது!

What kind of medicine — such a Divine Dad’s nice whisper voice!

என்ன மாதிரியான மருந்து இது — அந்த தெய்வீக தந்தையின் இனிய, நிசப்தக் குரல்!

She was immediately moved; it’s impossible to imagine such instant, enchanting effects.

அவள் உடனே பரவசமடைந்தாள்; இத்தகைய உடனடி மாயமான விளைவுகளை கற்பனை செய்வது கடினம்.

She recalled what Sam would often say while they worked together.

சேம் உடன் சேர்ந்து வேலை செய்தபோது அடிக்கடி கூறியவற்றை அவள் நினைவுக்கொண்டு கொண்டாள்.

“What a pleasure, what a treasure — what divine mountainous mines!”

“என்ன ஒரு இன்பப் பொக்கிஷம் — தெய்வீக மலைகளின் செல்வம்!”

So… so, everyone does not understand the Supreme Science!

அப்படியே… பலரும் இந்த உன்னத அறிவியலைப் புரிந்து கொள்ளமுடியாது!

What Sam had been debating, describing and teaching in his speeches!

சேம் தனது பேச்சுகளில் விவாதித்ததும், விளக்கியதும், கற்பித்ததும் — அவே!

The way she felt following Father’s voice of grace was impossible to describe; impossible to imagine and impossible to understand!

தந்தையின் அருள் மிக்க குரலைப் பின்பற்றி அவள் உணர்ந்த உணர்வு சொல்லமுடியாதது; கற்பனை செய்யவும், புரிந்து கொள்ளவும் முடியாதது!

She remembered the scientific studies describing the unbelievable happy hormones:

அவள் நினைத்தாள் — அறிவியல் ஆய்வுகள் விவரிக்கும் அந்த நம்பகமற்ற சந்தோஷ ஹார்மோன்களை:

Dopamine, Serotonin, Endorphins, Oxytocin.

டோப்பமின், செரட்டோனின், என்டார்ஃபின்கள், ஆக்சிடோசின்.

But these are unbelievable — they instantly scatter happiness throughout the body beautifully, miraculously and incredibly.

ஆனால் இவை நம்பமுடியாதவைகள் — உடனே, அழகாகவும் அதிசயமாகவும் மகிழ்ச்சியை உடலெங்கும் பரப்பி விடுகின்றன.

They are so wonderful: impressively appealing and self-soothing, stress-reducing,

அவை மிகச்சிறந்தவை: மனதை ஈர்க்கின்றன, தன்னைத்தானே நிம்மதியடையச் செய்கின்றன, மனஅழுத்தத்தை குறைக்கின்றன,

bonding affection, reward processing, motivation, pain relief, etc. — she felt every emotion, lovingly.

அன்பை பிணைக்கும், பரிசு செயலாக்கம், ஊக்கமளித்தல், வலி நிவாரணம் போன்றவற்றை — அவள் அன்புடன் அவை அனைத்தையும் உணர்ந்தாள்.

What a Supreme Science which people have no idea about!

மக்களுக்கு இதைப்பற்றி யோசனையே இல்லாமல் இருக்கும் — என்ன ஒரு உன்னத அறிவியல்!

Marina’s Divine Awakening | மரீனாவின் தெய்வீக விழிப்பு 🌼

Normal, readable version — line by line (English → Tamil):

 🏩Episode 53– Bilingual (English–Tamil)

Hare Krishna!

“Do you know who accompanied him to the hospital?”

“அவருடன் மருத்துவமனைக்கு சென்றவர் யார் என்று உங்களுக்கு தெரியுமா?”

“I was the one who stayed with him at the hospital, your terrible horror.”

“அவருடன் மருத்துவமனையில் இருந்தது நான்தான்… அது உங்களுக்கு அதிர்ச்சியாகத் தோன்றுகிறது.”

She glanced at him apologetically, wiping her terrible tears!

அவள் அவனை நோக்கி மன்னிப்பு கேட்டது போல பார்த்தாள்; கண்களில் இருந்த துயரக் கண்ணீரை துடைத்தாள்.

Her tummy was shaking tremendously, and she was crying.

அவளின் வயிறு அதிர்ந்தது போல நடுங்கி, அவள் கண்ணீர் வடித்தாள்.

She looked helpless and hopeless!

அவள் உதவியற்றவளாகவும் நம்பிக்கையற்றவளாகவும் தெரிந்தாள்.

She was all alone.

அவள் முழுமையாகத் தனிமையில் இருந்தாள்.

Fear filled her velvet veins very, very violently.

அச்சம் அவளின் மென்மையான நரம்புகளில் தீவிரமாக ஓடியது.

The blue bus journey was an agony, petrifying her right through her bones.

அந்த நீல பேருந்துப் பயணம் அவளுக்குப் பேரவேதனை; எலும்புகளுக்குள் கூட பயம் ஊர்ந்தது.

Her legs quivered in fear.

அவளின் கால்கள் பயத்தில் நடுங்கின.

Her teeth rattled in her skull.

அவளின் பற்கள் பயத்தால் கிளர்ந்தன.

She was filled with fear right down to her toes.

பயமென்று ஒன்று அவளின் பாதங்களிலிருந்தே மேலே வந்தது.

No wonder Marina was worried!

அதனால் தான் மரினா கவலையடைந்தாள் என்பது ஆச்சரியமில்லை!

She was puzzled; her distinctive dazzlingly diamond eyes were covered in heartbreaking heated tears as though she was in the mouth of a crocodile. 🐊

அவள் குழப்பமடைந்தாள்; அவளின் வைரம் போல ஜொலித்த கண்கள் இப்போது வேதனையால் ஈரமானது—முதலை வாய் உள்ளே இருப்பது போல!

Instead of helping her or rescuing her from the crocodile’s mouth, he carried on and on.

அவளை உதவுவதற்கு பதிலாக அல்லது அந்த முதலை வாயிலிருந்து காப்பாற்றுவதற்கு பதிலாக, அவன் தொடர்ந்தான்.

It was as if he was just leaving her in the serious situation.

அவளை அந்த கடுமையான நிலைமையில் விட்டுவிட்டது போல இருந்தது.

Instead of pouring some water on the burning fire, he was pouring oil!

எரியும் தீ மீது தண்ணீர் ஊற்றாமல், எண்ணெய் ஊற்றுவது போல நடந்தான்!

To make things worse, she was scared, seriously scared.

இதில் மேலும் அவள் பயந்து விட்டாள் — மிகவும் பயந்தாள்.

Her golden face was suddenly reddened.

அவளின் பொன் முகம் திடீரென சிவந்தது.

It was as red as a ruby.

அது ஒரு மाणிக்கம் போல சிவந்தது.

All her enchanting feelings turned into a cancerous microorganism.

அவளின் அழகான உணர்வுகள் அனைத்தும் நஞ்சான நோயாக மாறின.

Her worries clouded her brain with so much pain.

அவளின் கவலைகள் அவளின் மூளையைத் துயரமென்ற மேகத்தால் மூடியது.

Her eyes were clouded with the tears.

அவளின் கண்கள் கண்ணீரால் மூடப்பட்டன.

Her mind was muddled up, and her brain was boiling.

அவளின் சிந்தனை குழப்பமடைந்து, மூளை கொதித்தது போல இருந்தது.

She felt like she was unconscious without her soulmate.

அவள் தன் உயிர்த் துணையின்றி மயக்க நிலையில் இருந்தாள்.

Yeah, the divine soul is the connection to the consciousness.

ஆம், தெய்வீக ஆன்மா தான் நமது விழிப்புணர்வுக்கான பிணைப்பு.

Who knows it? No one cares about it.

அதை யார் அறிகிறார்கள்? யாருக்கும் அது பற்றி அக்கறை இல்லை.

When the soul is disconnected or divided or disappears, consciousness wouldn’t be there.

ஆன்மா துண்டிக்கப்பட்டாலோ அல்லது மறைந்தாலோ, விழிப்புணர்வு இல்லை.

There is no consciousness without the divine soul which is the invaluable spirit!

அமூலியமான தெய்வீக ஆன்மா இல்லாமல் விழிப்புணர்வு இல்லை!

She resembled an unconscious person seeking for medical assistance when she realized that she had hurt her own soulmate, the smiling Sam!

அவள் தன்னுடைய சிரிக்கும் சாம் என்ற உயிர்த் துணையைக் காயப்படுத்தியதை உணர்ந்த போது, மருத்துவ உதவி தேடும் மயங்கிய பெண்ணாகத் தெரிந்தாள்.

She wanted to save him, but she left him bloodied!

அவள் அவனை காப்பாற்ற விரும்பினாள், ஆனால் அவனை ரத்தமூட்டியவளாகி விட்டாள்.

“My God!” she whispered; she had almost forgotten exactly what happened in her last day of college.

“என் கடவுளே!” என்று அவள் மெதுவாகச் சொன்னாள்; கல்லூரியின் கடைசி நாளில் நடந்ததை அவள் கிட்டத்தட்ட மறந்துவிட்டாள்.

She felt very lonely and burst into terrible tears.

அவள் மிகுந்த தனிமையால் உடைந்து கண்ணீர் வடித்தாள்.

Her heart was pounding like the never-ending waves in the ocean.

அவளின் இதயம் கடல் அலைகள் போல துடித்தது — துடித்துக் கொண்டே இருந்தது.

There was only one thing in the world that she wanted, and that was him.

இந்த உலகில் அவள் விரும்பியது ஒன்றே — அவனே.

Immediately, she apologized thousands of times in her heart. 💓

அவள் மனதுக்குள் ஆயிரம் முறை மன்னிப்பு கேட்டாள். 💓

She felt meaningless and worthless of having consciousness of God Krishna.

கடவுள் கிருஷ்ணரின் அருளையும் விழிப்புணர்வையும் பெற தகுதியற்றவளாக உணர்ந்தாள்.

She considered herself as an ungrateful person to her selfless diamond. 💎

தன்னுடைய தியாகமான வைரத்திற்குத் (சாம்) தகுதியற்றவளாகவும், நன்றி இல்லாதவளாகவும் எண்ணினாள்.

Chapter 24 (continued) – Bilingual English–Tamil 🌷

“Krisna, you know that what happened there must be something went wrong, Krisna.”

“கிருஷ்ணா, அங்கே நடந்தது ஏதோ தவறாகப் போயிருக்கும் என்று நீயும் அறிவாயே கிருஷ்ணா.”

She was weeping and repeatedly saying:

அவள் அழுதுக்கொண்டே அதையே மீண்டும் மீண்டும் சொன்னாள்.

“There must be something else actually happened, because my book 📕 was not that heavy — it was as light as a feather 🪶. Please Lord, why was I accused arrogantly?”

“வேறு ஏதோ நடந்திருக்க வேண்டும்; என் புத்தகம் அவ்வளவு கனமாக இல்லை — இறகைப் போல இலகுவானது 🪶. அப்பா, ஏன் என்னைத் தவறாக குற்றம் சாட்டினார்கள்?”

Her nose was running; her tears were washing her face as she spoke to herself.

அவளின் மூக்கு ஓடியது; கண்ணீர் அவளின் முகத்தைத் துவைத்தது, அவள் தன்னுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தாள்.

“I do not deserve to be his friend anymore,”

“இனி நான் அவனுடைய நண்பராக இருக்கத் தகுதியில்லை,”

She… she was muttering.

அவள்… அவள் முணுமுணுத்தாள்.

“Oh my God,”

“ஓ என் கடவுளே,”

She… she whispered again in pain.

அவள் மீண்டும் வேதனையுடன் மெதுவாகச் சொன்னாள்.

She hated God.

அவள் கடவுளையே வெறுத்தாள்.

She was in sorrow.

அவள் துயரத்தில் மூழ்கினாள்.

“Why did the Divine cause pain after pain again and again for me?”

“தெய்வம் ஏன் எனக்குப் பலமுறை வேதனையே வேதனையாகத் தந்தது?”

“Why, Lord? What happened in the last meeting? It was a mystery like Your Krishna Science, my Dad, please 🙏.”

“ஏன், கடவுளே? கடைசி சந்திப்பில் என்ன நடந்தது? அது உன் கிருஷ்ண அறிவியல்போல ஒரு மர்மம் — என் அப்பா 🙏.”

“Did I hurt Sam, Dad? If everyone treats me badly like this, then there is something wrong with them, not with me, Krisna.”

“நான் சாமைத் துன்பப்படுத்தினேனா, அப்பா? எல்லோரும் இப்படி மோசமாக நடத்தினால், தவறு என்னிடம் இல்லை — அவர்களிடம்தான், கிருஷ்ணா.”

She kept on mopping up her eyes with her wet tissue.

அவள் ஈரமான திச்யூ கொண்டு கண்களைத் துடைத்துக்கொண்டே இருந்தாள்.

“Dad! There is only one man in the world who never hurts his daughter — that’s why every daughter loves her father naturally, Krisna.”

“அப்பா! உலகத்தில் ஒரே மனிதன் தான் தன் மகளை ஒருபோதும் காயப்படுத்தமாட்டான்; அதனால் தான் ஒவ்வொரு மகளும் தன் தந்தையை இயற்கையாக நேசிக்கிறாள், கிருஷ்ணா.”

“Did I wound him, Divine Dad?”

“தெய்வீக அப்பா, நான் அவனைப் புண்படுத்திவிட்டேனா?”

Mum often said,

அம்மா அடிக்கடி சொல்வார்,

“Sometimes we have to suffer in life because we don’t realise where and when to stop being good, God.”

“சில நேரங்களில் நாம் நல்லவராக இருப்பதை எப்போது நிறுத்த வேண்டும் என்பதை அறியாமல் இருப்பதால் தான் வாழ்க்கையில் துன்பம் அனுபவிக்கிறோம், கடவுளே.”

She kept on wiping her tears.

அவள் தொடர்ந்து கண்ணீரைத் துடைத்தாள்.

“Why are people arrogantly accusing me?”

“மக்கள் ஏன் என்னை இவ்வளவு அகங்காரத்துடன் குற்றம் சாட்டுகிறார்கள்?”

She wiped her ruby face with a red tissue, saying,

அவள் தன் மாங்கனிப் போல சிவந்த முகத்தை சிவப்பு திச்யூ கொண்டு துடைத்து, மெதுவாகச் சொன்னாள்,

“Isn’t this my deepest, disgusting karma, Dad?”

“இது என்னுடைய மிக ஆழமான, அருவருப்பான கர்மமா, அப்பா?”

Passengers, on the other hand, were hurt and horrified — not knowing the cutest couple’s hottest arguments.

மற்ற பயணிகள் குழப்பத்திலும் அச்சத்திலும் இருந்தனர்; அந்த அழகான ஜோடியின் தீவிரமான வாதங்களை அவர்கள் புரிந்துகொள்ளவில்லை.

“Krisna please 🙏 Are there no compassionate grounds — as in material law — in Your spiritual law against my mountainous karma?”

“கிருஷ்ணா 🙏 உலக சட்டங்களில் இருப்பது போல, உன் ஆன்மீக சட்டத்திலும் இரக்கம் என்ற தளமே இல்லையா — என் பெரும் கர்மத்திற்கு எதிராக?”

“I know that love ❤️ is not based on romance, candle-light dinners, and walks along the beach.”

“அன்பு ❤️ என்பது காதல் அல்ல, விளக்கொளி விருந்தோ அல்லது கடற்கரை சுற்றுலாவோ அல்ல என்பதை நான் அறிந்தேன்.”

“It is based on respect, compassion, and trust — sacred fatherhood, divine relationships, and God’s worship.”

“அது மரியாதை, கருணை, நம்பிக்கை ஆகியவற்றின் மேல் அமைந்தது — பிதாவாகிய பாசத்தின் தூய பந்தம், தெய்வீக உறவு, கடவுளின் வழிபாடு.”

“Please Supreme, I would like to see him, Krisna — empower me, Krisna!”

“உயர்ந்த கடவுளே, அவனை ஒருமுறை பார்க்க வேண்டுமென்று விரும்புகிறேன் — எனக்குச் சக்தி தரு கிருஷ்ணா!”

“Oh my God! Stop this consecutive rain of pain and give me an umbrella, Krisna ☂️.”

“ஓ என் கடவுளே! இந்த தொடர்ச்சியான வேதனையின் மழையை நிறுத்தி, எனக்கு ஒரு குடை தரு கிருஷ்ணா ☂️.”

Marina shouted exactly like innocent American citizens crying alarmingly and shouting, ‘Oh my God!’

மரினா கத்தினாள்; அது போலவே அந்த நியாயமில்லாத துயரில் “ஓ என் கடவுளே!” என்று அழுத அமெரிக்கர்கள் போல்.

Yes, it was when the terrorists attacked the Twin Towers by hijacking two passenger planes.

ஆம், அது தான் இரண்டு பயணிகள் விமானங்களை பறித்துத் ட்வின் டவர்களைத் தாக்கிய பயங்கரவாதிகள் தாக்கிய நேரம் போல இருந்தது.

She felt like she was waiting to be taken to prison!

அவள் தன்னைச் சிறைக்கு அழைத்துச் செல்லப் போகிறார்கள் போல உணர்ந்தாள்.

Her heart was beating like a tractor engine.

அவளின் இதயம் டிராக்டர் மோட்டார் சத்தம் போல துடித்தது.

Oh dear! She felt as if a police jeep was approaching.

அடோ! ஒரு போலீஸ் ஜீப் அவளிடம் வருகிறது போல உணர்ந்தாள்.

Her pink, pearly face was now a drying rose.

அவளின் இளஞ்சிவப்பு முகம் இப்போது உலரும் ரோஜா மலராக மாறிவிட்டது.

She looked at him apologetically — unimaginable!

அவள் அவனை நோக்கி மன்னிப்பு கேட்டது போல பார்த்தாள் — அது நம்ப முடியாத காட்சி!

Marina was terrified, but she realized what James did was incredibly authentic; his generosity and good-hearted responsibility were unbelievable!

மரினா பயந்திருந்தாள், ஆனால் ஜேம்ஸ் செய்தது உண்மையானது என்பதை அவள் உணர்ந்தாள்; அவரின் தாராள இதயமும் பொறுப்புணர்வும் நம்ப முடியாதது!

He said my angry eyes were like bow and arrow 🏹 — now only I realized that an arrow can be shot only by pulling it backward.

அவன் சொன்னான், “உன் கோபமான கண்கள் வில்லும் அம்பும் 🏹 போல இருக்கின்றன” என்று; இப்போது தான் அவள் புரிந்தாள் — அம்பு பின்வாங்கி விட்டால்தான் அது முன்னே பாயும்.

“So… so when life pulls us backward, it’s preparing to launch us forward?”

“அப்படியா… வாழ்க்கை நம்மை பின்வாங்கும்போது, அது நம்மை முன்னே விடத் தயாராகிறது போலவா?”

“Why, Krisna, does life always cause pain like nonstop rain ☔️?”

“ஏன் கிருஷ்ணா, வாழ்க்கை எப்போதும் நின்றேனின்றி மழை போல வேதனையை வீழ்த்துகிறது ☔️?”

Continues…

தொடரும்…

 

☂️Episode 52 – English ↔ Tamil (Floral Edition)

1. Marina’s Heart and Fear

English: Marina was not angry — she was heartbroken. Her fear came from love, and her tears came from guilt. She loved deeply, and when she thought she had hurt Sam, her soul began to tremble.

Tamil: மரினா கோபத்தில் இல்லை — அவள் மனம் உடைந்தது. அவளின் பயம் அன்பிலிருந்து வந்தது; அவளின் கண்ணீர் குற்ற உணர்விலிருந்து பிறந்தது. அவள் ஆழமாக நேசித்தாள்; சாமை காயப்படுத்தியதாக நினைத்தவுடன் அவளின் ஆன்மா itself நடுங்கியது.

2. The Meaning of Pain

English: Pain is not always a punishment — sometimes it is a teacher. It shows us who we are, and where our love truly lies. Marina’s suffering taught her that divine connection never breaks, even when hearts do.

Tamil: துயரம் எப்போதும் தண்டனை அல்ல — சில நேரங்களில் அது ஆசிரியன். அது நம்மை யார் என்று, நமது அன்பு எங்கு இருக்கிறது என்று காட்டுகிறது. மரினாவின் துயரம் அவளுக்குக் கற்றுக் கொடுத்தது — இதயங்கள் உடைந்தாலும், தெய்வீக பந்தம் ஒருபோதும் உடையாது.

3. The Voice of the Soul

English: When Marina cried to Krishna, she was not just speaking to God — she was speaking to her own soul. The divine within her listened silently, reminding her that faith is stronger than fear.

Tamil: மரினா கிருஷ்ணனிடம் அழுதபோது, அவள் கடவுளிடம் மட்டும் அல்ல, தன் ஆன்மாவிடம் பேசினாள். அவளுள் இருக்கும் தெய்வம் அமைதியாகக் கேட்டது; நம்பிக்கை என்பது பயத்தை விட வலிமையானது என்று நினைவூட்டியது.

4. The Lesson of the Arrow 🏹

English: Life pulls us backward like an arrow — not to punish us, but to prepare us. Only when we are drawn back with patience and faith can we fly forward with strength.

Tamil: வாழ்க்கை நம்மை வில்லில் போடப்பட்ட அம்பைப் போல பின்வாங்குகிறது — தண்டிக்க அல்ல, தயாரிக்க. பொறுமையுடன் நம்பிக்கையுடன் பின்வாங்கினால் தான் நாம் வலிமையுடன் முன்னே பாய முடியும்.

5. The Prayer of Hope

English: Her final prayer — “Give me an umbrella, Krishna ☂️ ” — means she wanted protection, not escape. She wanted peace, not perfection. Even in pain, she chose to speak to God with love.

Tamil: அவளின் இறுதி வேண்டுதல் “கிருஷ்ணா, எனக்கு ஒரு குடை தா ☂️” என்பது தப்பிக்க அல்ல, பாதுகாப்புக்காக இருந்தது. அவள் அமைதியைத் தேடினாள்; முழுமையை அல்ல. வேதனையிலும் கூட, அவள் கடவுளிடம் அன்போடு பேசத் தேர்ந்தெடுத்தாள்.

6. The Moral – Simple but Sacred

English:

• Love is sacred when it forgives.

• Pain can purify when accepted with faith.

• Every backward step is a preparation for a stronger leap forward.

• The soul never loses its light — even in the darkest rain. ☔️

Tamil:

• மன்னிப்பால் தெய்வீகமாகிறது அன்பு.

• நம்பிக்கையுடன் ஏற்றுக்கொண்டால் துயரம் தூய்மையாக்கும்.

• ஒவ்வொரு பின்வாங்கலும், வலிமையாக முன்னேறுவதற்கான ஆயத்தம்.

• கடும் மழையிலும் கூட, ஆன்மாவின் ஒளி ஒருபோதும் அணையாது. ☔️

Final Thought

English:

Chapter 24 reminds us that the divine soul within us always guides, heals, and loves — even when the world misunderstands us.

Tamil:

இந்த 24ஆம் அதிகாரம் நமக்குச் சொல்லுகிறது — உலகம் எங்களைப் புரிந்துகொள்ளாவிட்டாலும், நம்முள் இருக்கும் தெய்வீக ஆன்மா எப்போதும் வழிநடத்துகிறது, குணப்படுத்துகிறது, அன்பு செய்கிறது. 🌺

🌸 Marina’s Prayer to Krishna – English ↔ Tamil Poem

When tears fall, my Lord, let them bloom into peace,

கண்ணீர் விழும்போது, என் கிருஷ்ணா, அது அமைதியாக மலரட்டும்.

When fear whispers loud, hold my trembling heart.

பயம் கத்தும்போது, என் நடுங்கும் இதயத்தைத் தழுவி நிற்க.

If life pulls me backward like a bow,

வாழ்க்கை என்னை வில்லில் போடப்பட்ட அம்பைப் போல பின்வாங்கினால்,

Let Your grace launch me forward, strong and new.

உன் அருள் எனை முன்னே பாயச் செய்யட்டும் — புதிதாகவும் வலிமையாகவும்.

Give me one umbrella, Krishna ☂️ — not to hide from rain,

ஒரு குடை தா கிருஷ்ணா ☂️ — மழையிலிருந்து மறைய அல்ல,

But to remember that You walk with me through every storm.

ஆனால் ஒவ்வொரு புயலிலும் நீயே எனுடன் நடக்கிறாய் என்பதை நினைக்க.

 💘 Episode 51 The Fire of Silence

Oh dear, didn’t James know that anger is punishment for the one who uses it?

அடடா! கோபம் கொள்பவனுக்கே தண்டனை என்பதை ஜேம்ஸ் அறியவில்லையா?

Didn’t he know a simple smile can start a compassionate conversation?

ஒரு எளிய சிரிப்பு கூட அன்பான உரையாடலைத் தொடங்க முடியும் என்பதை அவன் அறியவில்லையா?

Or didn’t he know a single word is enough to begin a common conversation?

ஒரே ஒரு சொல் கூட ஒரு சாதாரண உரையாடலை ஆரம்பிக்கப் போதுமானது என்பதை அவன் உணரவில்லையா?

Instead, he was upset — unable to control his own mindset.

அதற்குப் பதிலாக அவன் கலங்கிவிட்டான் — தனது மனநிலையை கட்டுப்படுத்த முடியாமல்.

He felt that due to his deep karma, his mind had been preset by Krishna.

அவன் நினைத்தான், தனது ஆழ்ந்த கர்மத்தால் அவனது மனம் கிருஷ்ணனால் முன்கூட்டியே அமைக்கப்பட்டது என்று.

“I can’t control my emotions. I’m not going to be trapped by my past mistakes or pain. I can rewrite my story.”

“எனது உணர்ச்சிகளை அடக்க முடியவில்லை. என் பழைய தவறுகள் அல்லது துன்பங்கள் என்னைச் சிக்கவிட மாட்டேன். என் கதையை மீண்டும் எழுதுவேன்.”

“How can I be soft and cool in this prison of life while you remain hard — though shining like a diamond 💎?”

“இந்த வாழ்க்கை சிறையில் நான் மென்மையாகவும் அமைதியாகவும் இருக்க எப்படி முடியும், நீ வைரம் போல பிரகாசிக்கிறாய் என்றாலும் கடினமாகவே இருக்கிறாயே 💎?”

“Oh my God, please stop anyone from playing with my emotions!”

“அய்யோ! என் உணர்ச்சிகளுடன் யாரும் விளையாடவிடாதே கடவுளே!”

“Marina, can you refuse to read the book of your own life?”

“மரினா, உன் சொந்த வாழ்க்கை புத்தகத்தைப் படிக்க மறுக்க முடியுமா?”

“Isn’t it foolishness?”

“அது முட்டாள்தனமல்லவா?”

“Certainly, each of our lives is a book; sadly, not all chapters are happy — some are surely sad.”

“நிச்சயமாக, நம் வாழ்க்கை ஒவ்வொன்றும் ஒரு புத்தகம்; ஆனால் அதில் உள்ள அனைத்து அத்தியாயங்களும் மகிழ்ச்சியானவை அல்ல — சில அத்தியாயங்கள் துக்கமானவை.”

“But if you never turn the page, Marina, how will you know the next chapter, dammit!”

“ஆனால் நீ பக்கத்தைத் திருப்பவில்லை என்றால், மரினா, அடுத்த அத்தியாயம் எப்படி தெரியும், அடடா!”

That’s what he wanted to ask her — but he didn’t.

அதைத்தான் அவன் கேட்க விரும்பினான் — ஆனால் கேட்டதில்லை.

James always thought like a philosopher — to avoid any catastrophe like before in college.

கல்லூரியில் நடந்த பழைய விபத்து போல மீண்டும் பிரச்சனை வராதிருக்க ஜேம்ஸ் எப்போதும் தத்துவஞானி போல சிந்தித்தான்.

Every event and experience had shaped his present, graceful personality.

ஒவ்வொரு நிகழ்ச்சியும் அனுபவமும் அவனது இன்றைய நயமான தனித்துவத்தை வடிவமைத்தது.

All by the grace of his great friend, Sam.

அனைத்தும் அவனது நெருங்கிய தோழன் சாமின் அருளால்.

However, his hard time and cruel fate had forced him to change his circumstances.

ஆனால், அவனது கஷ்டமான காலமும் கடுமையான விதியும் அவனைச் சூழ்நிலையை மாற்றத் தள்ளியது.

When others were being bad and harsh,

மற்றவர்கள் கடுமையாகவும் கொடுமையாகவும் நடந்தபோது,

He… he was losing his patience because of her long silence.

அவளின் நீண்ட அமைதியால் அவன் பொறுமையை இழந்து வந்தான்.

“Everything happens for a reason,” he remembered Krishna’s words.

“எல்லாம் ஒரு காரணத்திற்காகத்தான் நடக்கிறது,” என்று அவன் கிருஷ்ணனின் வார்த்தைகளை நினைத்தான்.

Enough is enough, oh dear!

“போதும், போதும், என் உயிரே!”

That was his tender, pity personality.

அது அவனது மென்மையான, இரக்கமுள்ள இயல்பு.

Once, he was terribly short-tempered — now in his early twenties, a calm architect.

ஒருகாலத்தில் கோபக்காரனாக இருந்த அவன், இப்போது இருபதுகளின் ஆரம்பத்தில் அமைதியான கட்டிடக்கலைஞனாக இருந்தான்.

He had graduated in building design — an enthusiastic engineer in white shirt and sky-blue jeans.

கட்டிட வடிவமைப்பில் பட்டம் பெற்ற, வெள்ளை சட்டை மற்றும் நீல ஜீன்ஸ் அணிந்த உற்சாகமான பொறியாளர்.

Tall, well-built, righteous, God-fearing, with bright blue eyes of British origin.

உயரமான, உறுதியான, நீதிமானான, கடவுளை பயப்படும், பிரிட்டிஷ் வேருடைய நீலக் கண்கள் கொண்ட இளைஞன்.

Marina had an angelic appearance and the sweetest heart.

மரினாவுக்கு தேவதை போன்ற தோற்றமும் இனிமையான இதயமும் இருந்தது.

She wore a simple light-purple blouse and navy-blue jeans, without a single jewel.

அவள் ஒளிமயமான ஊதா நிற சட்டையும், நாவி நீல ஜீன்ஸும் அணிந்திருந்தாள் — ஒரு ஆபரணமும் இன்றி.

She looked like an amazingly graceful young lady!

அவள் அற்புதமான நயமிக்க இளம் பெண்ணைப் போலிருந்தாள்!

Oh dear, without realizing, he began to lose patience again because of her silence — a bitter surprise!

அடடா, அவளது அமைதியால், தெரியாமல் அவன் மீண்டும் பொறுமையை இழக்க ஆரம்பித்தான் — கசப்பான அதிர்ச்சி!

His ocean-blue eyes turned red like roses.

அவனது கடல்நீலக் கண்கள் ரோஜா போல சிவந்தன.

He decided to speak, remembering the college speech event.

கல்லூரி உரையாடல் நிகழ்ச்சியை நினைத்து, அவன் பேச முடிவு செய்தான்.

That was one of her worst days — how could she forget that terrible incident!

அது அவளது மிக மோசமான நாட்களில் ஒன்று — அந்த பயங்கர நிகழ்ச்சியை அவள் எப்படி மறப்பாள்!

It was an unfortunate accident — Marina left Sam bleeding and vanished!

அது ஒரு துரதிர்ஷ்டமான விபத்து — மரினா சாமை இரத்தத்துடன் விட்டுவிட்டு மறைந்தாள்!

Everyone in the college found it mysterious.

முழு கல்லூரிக்கும் அது மர்மமாக இருந்தது.

How could a person like James tolerate it?

ஜேம்ஸ் போன்றவன் அதை எப்படி சகித்தான்?

Still, James tried to remain polite and patient, though there was no peace within.

அவன் உள்ளுக்குள் எரிந்தாலும், மரியாதையுடன் அமைதியாக இருக்க முயன்றான்.

But soon, he became fire — a forest fire!

ஆனால் விரைவில், அவன் தீயாக மாறினான் — காடுத் தீயாக!

“Marina! Despite your inexcusable action, I am still patient and kind.”

“மரினா! நீ செய்த மன்னிக்க முடியாத செயலுக்குப் பிறகும், நான் இன்னும் பொறுமையுடன் இருக்கிறேன்.”

“You couldn’t forgive the accident, could you?”

“அந்த விபத்தைக் கூட மன்னிக்க முடியவில்லையா?”

“It was an accident — wasn’t it?”

“அது ஒரு விபத்துதானே?”

“Wasn’t it my sister’s mistake, not mine?”

“அது என் சகோதரியின் தவறுதானே, என் தவறு அல்ல?”

“It wasn’t intentional, Marina! I know that’s why you don’t want to speak to me.”

“அது திட்டமிட்டதல்ல, மரினா! அதனால்தான் நீ என்னிடம் பேச விரும்பவில்லையா?”

He wiped the sweat from his face.

அவன் முகத்தில் இருந்த வியர்வையை துடைத்தான்.

“You think I did it purposely — but no! It was all unintentional, Marina!”

“நான் அதை நினைத்தே செய்தேன் என்று நீ நினைக்கிறாய் — ஆனால் இல்லை! அது முழுமையாக தற்செயலானது, மரினா!”

For some reason, she remained silent and frightened.

ஏதோ காரணத்தால், அவள் அமைதியாகவும் அஞ்சலாகவும் இருந்தாள்.

He continued, his angry voice trembling but caring for the passengers.

அவன் கோபமான குரலில் பேசினான், ஆனால் பயணிகளை கவனித்தபடி.

“You have been shooting arrows at me with your eyes!”

“உன் கண்களால் என்னை அம்பு போலத் தாக்கி வருகிறாய்!”

Marina was astonished.

மரினா அதிர்ச்சியடைந்தாள்.

“I noticed it — your eyebrows and eyes are your bow and arrows!”

“நான் கவனித்தேன் — உன் புருவமும் கண்களும் வில்லும் அம்புகளும் போல இருக்கின்றன!”

There was a pause — the conductor came checking tickets.

சிறிது இடைவெளி — கண்டக்டர் டிக்கெட் பார்க்க வந்தான்.

When he moved away, James continued. She was still silent.

அவன் சென்றபின் ஜேம்ஸ் மீண்டும் பேசத் தொடங்கினான். அவள் இன்னும் அமைதியாக இருந்தாள்.

“What I did wasn’t horrible, all right? But your long silence — that’s the real cruelty, Marina!”

“நான் செய்தது கொடுமையல்ல, சரியா? ஆனால் உன் நீண்ட அமைதிதான் உண்மையான கொடுமை, மரினா!”

Suddenly, the blue bus jerked to a stop.

திடீரென, நீல பேருந்து தடுக்கி நின்றது.

Yet his words didn’t stop.

ஆனால் அவன் வார்த்தைகள் நிற்கவில்லை.

“The pain of your arrogance still reflects in Sam’s eyes, Marina!”

“உன் அகங்காரத்தின் காயம் இன்னும் சாமின் கண்களில் தெரிகிறது, மரினா!”

Her lips trembled in tears.

அவளது உதடுகள் கண்ணீரில் நடுங்கின.

“Do you think it was kind of you?”

“அது உன்னால் நன்றாக நடந்ததாக நினைக்கிறாயா?”

“Do you think it was wise of you?”

“அது அறிவுடைய செயல் என்று நினைக்கிறாயா?”

She shook her head sadly — her soul numb, her heart shocked.

அவள் தலையசைத்தாள் — அவளது ஆன்மா மந்தமானது, இதயம் அதிர்ச்சியடைந்தது.

She was like a lotus trembling in stormy wind.

அவள் புயல் காற்றில் நடுங்கும் தாமரையாக இருந்தாள்.

James leaned closer, lowering his head.

ஜேம்ஸ் தலையைக் குனிந்து அருகே வந்தான்.

“Marina! Did you know Sam was hospitalised?”

“மரினா! சாம் மருத்துவமனையில் சேர்க்கப்பட்டான் என்று உனக்குத் தெரியுமா?”

She wiped her tears with her bare hands.

அவள் கண்ணீரை தன் கைகளால் துடைத்தாள்.

Passengers watched the young pair silently — sorrowful, yet calm.

பயணிகள் அந்த இளம் ஜோடியை அமைதியாகப் பார்த்தனர் — சோகத்துடன் இருந்தாலும் அமைதியாக.

“Do you know who took him to the hospital?”

“அவனை மருத்துவமனைக்கு யார் கொண்டு சென்றார் என்று உனக்குத் தெரியுமா?”

She shook her tearful head — innocently, sympathetically.

அவள் கண்ணீருடன் தலையசைத்தாள் — குற்றமற்ற சோகத்துடன்.

🌺✨ To be continued… ✨🌺

🌸 Floral Finishing Note

In this chapter, silence blooms like a thorned rose — beautiful but painful.

Through anger and forgiveness, both hearts begin to understand that every emotion, when purified, becomes prayer. 🌷

 💔 Episode 50

James felt uncomfortable.

ஜேம்ஸ்க்கு மனதில் அமைதியில்லை.

Oh dear joyous James was disappointed while sitting in front of her.

அவளின் முன்னால் அமர்ந்திருந்த சந்தோஷமான ஜேம்ஸ் மனஉளைச்சலுடன் இருந்தான்.

He was expecting at least a greeting or a single hello.

அவளிடமிருந்து குறைந்தபட்சம் ஒரு “ஹலோ” என்ற வணக்கம் கிடைக்கும் என அவன் எதிர்பார்த்தான்.

She was just sitting thoughtfully and remained silent.

அவள் சிந்தனையுடன் அமைதியாகவே அமர்ந்திருந்தாள்.

A silver silent! It was quite apparent that she refused to talk to him!

அது வெள்ளி போன்ற அமைதியாக இருந்தது! அவள் பேச மறுத்துவிட்டாள் என்பதில் எந்த ஐயமும் இல்லை!

Marina was silent thinking like most of the ordinary people that being silent is the best option of avoiding the problems.

பொதுவாக மக்கள் நினைப்பது போலவே, அமைதியாக இருப்பதே பிரச்சனைகளைத் தவிர்க்கும் வழி என்று மரினாவும் நினைத்தாள்.

James was furious, his mind was swinging in millions of thoughts:

ஜேம்ஸ் கோபமடைந்தான், அவன் மனம் கோடானுகோடி எண்ணங்களில் சுழன்றது:

“She did not realise the reality of being peace, the actual peace needs more and more pressure.”

“அமைதியின் உண்மையான அர்த்தத்தை அவள் அறியவில்லை; உண்மையான அமைதி அழுத்தத்தில்தான் உருவாகிறது.”

James looked at her in disappointment!

ஜேம்ஸ் அவளைக் குற்ற உணர்ச்சியுடன் நோக்கினான்!

Then again he angrily considered:

அவன் மீண்டும் கோபத்துடன் எண்ணினான்:

“There is no wine 🍷 if grapes 🍇 aren’t pressed; there is no perfume if flowers 🌹 🌷 are not pressed — similarly, pressure encourages pleasure at the end of the day.”

“திராட்சை நசுக்காமல் மது கிடையாது; மலர்கள் நசுக்காமல் வாசனை கிடையாது 🌹🍇 — அதுபோல் அழுத்தமே இறுதியில் இன்பத்தை உருவாக்கும்.”

“But…but…but…bad luck most of the people are being destroyed by staying silent.”

“ஆனால்… ஆனால்… துரதிருஷ்டவசமாக, பெரும்பாலானோர் அமைதியாக இருப்பதாலே அழிவை சந்திக்கிறார்கள்.”

“How the poor people going to bring the best out of them?”

“பாவம், அவர்கள் தமக்குள் இருக்கும் சிறந்ததை எப்படி வெளிக்கொணர்வார்கள்?”

His face turned red; his mind did not stop thinking intelligently 🛑:

அவனது முகம் சிவந்தது; அவனது புத்திசாலி மனம் நிற்கவே இல்லை 🛑:

“Education is not about memorising answers, it’s about how to tackle the problem in the real world, Marina.”

“கல்வி என்பது பதில்களை மனப்பாடம் செய்வதல்ல, மாறாக உலகின் சிக்கல்களை எப்படி சமாளிப்பது என்பதே, மரினா.”

He again glanced at her desperately:

அவன் மீண்டும் அவளை வேதனையுடன் பார்த்தான்:

“Dammit!! Degree is a piece of paper; real education is seen in your behaviour, Marina… behaviour is worthier than wealth.”

“அடடா!! பட்டம் என்பது ஒரு தாளே; உண்மையான கல்வி உன் நடத்தைதான் மரினா… நடத்தை செல்வத்தைவிட மதிப்புடையது.”

“We need to have a unique character like salt — its absence makes things tasteless. Your absence made my best friend’s life worthless, Marina.”

“உப்பு போல தனித்துவமான குணம் வேண்டும் — அது இல்லையென்றால் உணவு சுவையற்றது; உன் இல்லாமை என் நண்பனின் வாழ்க்கையை அர்த்தமற்றதாக்கிவிட்டது, மரினா.”

“But nowadays people are more and more ignorant.”

“ஆனால் இன்றைய மனிதர்கள் அறிவில்லாமல் வாழ்கின்றனர்.”

⸻

Meanwhile, Marina was lost in remembering Sam:

இந்நேரத்தில் மரினா சாம் குறித்து நினைவுகளில் மூழ்கினாள்.

She was recalling the unfinished series of scenes one after another:

அவள் நிறைவடையாத காட்சிகளை ஒன்றன்பின் ஒன்றாக நினைத்தாள்.

Wow! She couldn’t believe his enchanting energy — it was a gorgeous expression.

அவனது மயக்கும் ஆற்றலை நம்ப முடியவில்லை — அது ஒரு மோகமான வெளிப்பாடு.

It was electric or magnetic sort of romantic 💕 extremely enhancing energy.

அது மின்சாரமோ காந்தமோ போல காதல் நிறைந்த 💕 ஆற்றல்.

Fantastic frequency was forcing her to close her eyes.

அற்புதமான அலை அதிர்வு அவளை கண் மூடச் செய்தது.

It was such an elegant scene to be seen.

அது பார்ப்பதற்கே ஒரு அழகிய காட்சி.

She fell emotionally, unable to control herself.

அவளால் உணர்ச்சியை கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை.

In fact, she did not want to raise her rosy face to him.

உண்மையில், அவளது ரோஜா முகத்தை அவனுக்கு முன்னால் உயர்த்த விரும்பவில்லை.

She just cutely tried to concentrate on her studies to avoid ordinary emotions, but couldn’t.

சாதாரண உணர்வுகளைத் தவிர்க்க அவள் படிப்பில் கவனம் செலுத்த முயன்றாள், ஆனால் முடியவில்லை.

It was elegantly effective and seductively loving energy — like strange photons unseen in her science books.

அது மென்மையானதும் கவர்ச்சிகரமானதும் — அவள் அறிவியல் புத்தகங்களில் கூட காணாத விசித்திர ஒளிக்கதிர்களைப் போல.

Did it exist? She was trying to figure out and research the meaning of his smiling eyes.

அது உண்மையிலேயே உள்ளதா? அவனது சிரிக்கும் கண்களின் அர்த்தத்தை ஆராய அவள் முயன்றாள்.

It was soft, but strong; simple, but supremely energetic — a divine ray attacking her senses.

அது மென்மையானதாய் இருந்தாலும் வலிமையானது; எளிமையானதாய் இருந்தாலும் ஆற்றல் நிறைந்த தெய்வீக ஒளிக்கதிர் போல அவளின் உணர்வுகளைத் தாக்கியது.

It was not a harmful ray like ultraviolet, but a graciously golden and inspiring one.

அது தீங்கு விளைவிக்கும் அலைகள் அல்ல, ஆனால் தங்க ஒளியில் பிரகாசிக்கும் ஊக்கமளிக்கும் ஒளிக்கதிர்.

She slightly looked at him through the corner of her heavenly eyes.

அவள் தன் வானமெனும் கண்களின் மூலையில் இருந்து அவனைச் சிறிது பார்த்தாள்.

Then she remembered the words he told her, guilty of his anti-heroic act:

பின், அவன் தவறான செயலுக்காக கூறிய வருத்தமடைந்த வார்த்தைகள் நினைவுக்கு வந்தது:

“Getting and forgetting is the quality of inhumanity.”

“பெற்று மறந்து விடுவது மனிதத்தன்மையற்றது.”

Of course, he had regrettably realized his short-tempered arrogant act.

நிச்சயமாக, தன்னுடைய கோபம் நிறைந்த அகந்தையான செயலுக்காக அவன் வருந்தியிருந்தான்.

Moreover, it was a few years ago.

அதுவும் சில ஆண்டுகளுக்கு முன் நடந்தது.

He was an average teen of seventeen.

அவன் வெறும் பதினேழு வயது சிறுவன்.

She would like to forgive him nonetheless she couldn’t do so — she wouldn’t come forward to greet him happily.

அவள் அவனை மன்னிக்க விரும்பினாள், ஆனால் முடியவில்லை — மகிழ்ச்சியுடன் அவனை வரவேற்க அவளால் முடியவில்லை.

So she simply shook her head as a traditional greeting like her honourable famous father.

ஆகையால், தனது புகழ்பெற்ற தந்தை போல மரியாதையான முறையில் தலை அசைத்தாள்.

He seemed anxious to say something to his classmate who hated him after that accidental error.

அந்த தவறான நிகழ்வுக்குப் பிறகு தன்னை வெறுத்த சக மாணவியிடம் ஏதோ சொல்ல அவன் ஆர்வமாக இருந்தான்.

No surprise, she did not come forward to talk to him.

அவள் அவனிடம் பேச வராதது ஆச்சரியமல்ல.

Maybe she would be waiting for him to start the talk.

சாத்தியமாக, அவன் முதலில் பேச வருவான் என்று அவள் காத்திருந்திருப்பாள்.

 

Episode 49

People can see the cycle of suffering in the face of Sam such a grace!

English: Today is the third day consecutively Marina seated in front of James in the blue bus.

Tamil: இன்று மூன்றாவது நாளாக தொடர்ந்து, மரினா நீல பேருந்தில் ஜேம்ஸின் முன்னிலையில் அமர்ந்திருந்தாள். 🌸

English: She couldn’t comprehend what is going on and on?

Tamil: அவளால் என்ன நடக்கிறது என்று புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை; எதோ மனதில் மழை போல தொடர்ந்தது. 🌧️

English: Which triggered her to think of her Sam,

Tamil: அதுவே அவளை தனது சாம் பற்றித் திடீரென நினைக்க வைத்தது. 🌷

English: Watching through the window of the blue bus, seeing some college students, she saw someone similar to someone she knew at the college which triggered back to college flashbacks.

Tamil: நீல பேருந்தின் சாளரத்தில் ஊடாகப் பார்த்தபோது, சில கல்லூரி மாணவர்களை கண்டாள்; அவர்களில் ஒருவர் அவள் கல்லூரியில் அறிந்த ஒருவரைப் போலிருந்தார், அது அவளின் நினைவுகளை கல்லூரி நாட்களுக்கு திரும்பச் சென்றது. 🌼

English: It was a Sam’s discussion:

Tamil: அது சாம் வழங்கிய ஒரு உரையாடல் நினைவாக இருந்தது. 🌿

English: It was a festive occasion he was requested by the Head teacher to give a lecture in the assembly hall.

Tamil: அது ஒரு விழாக்கால நிகழ்ச்சி; தலைமை ஆசிரியர் அவரை கூட்டரங்கில் உரையாற்றுமாறு கேட்டுக்கொண்டிருந்தார். 🌺

English: People wanted to hear more and more wondering where did his tremendous torch of knowledge pouring down from like golden crowns rolling in the garden of golden retriever roses 🌹 👑.

Tamil: மக்கள் அவரது அறிவின் ஒளிவிளக்கிலிருந்து வெளிவரும் ஒளிக்கதிர்களைப் போல, அவர் பேச்சை மேலும் கேட்க விரும்பினர் — அது பொன்னிற ரோஜா தோட்டத்தில் சுழன்றாடும் பொற்கிரீடங்களாகத் தோன்றியது. 🌹👑

English: Some students asked whether Sam had been empowered spontaneously!?

Tamil: சில மாணவர்கள் வியப்புடன் கேட்டனர் — “சாம் தன்னாலே தெய்வீக சக்தி பெற்றவரா?” 🌟

English: Each time he recited the mantra, there was something happening in his eyes elegantly:

Tamil: அவர் ஒவ்வொரு முறையும் மந்திரத்தை உரைக்கும் போதும், அவரது கண்களில் எதோ அற்புதமான ஒளி பளிச்செனத் தெரிந்தது. ✨

English: “Hare Krishna Hare Krishna Krishna Krishna Hare Hare Hare Rama Hara Rama Rama Rama Hare Hare”

Tamil: “ஹரே கிருஷ்ணா ஹரே கிருஷ்ணா கிருஷ்ணா கிருஷ்ணா ஹரே ஹரே

ஹரே ராமா ஹரே ராமா ராமா ராமா ஹரே ஹரே” 🙏🌼

English: People applauding 👏👏👏👏 on and on!

Tamil: மக்கள் உற்சாகமாக கைத்தட்டினர் — “அருமை! அருமை!” 👏👏👏👏

English: And he becomes more wiser, kinder and tender — such a pleasure watching him and so engaging in addition,

Tamil: அவர் மேலும் புத்திசாலி, கருணையுள்ள, மென்மையானவராக மாறினார் — அவரைக் காண்பது ஆனந்தமான அனுபவமாக இருந்தது. 🌷

English: There was something happening to his voice in rejoice — what a nice stage, so encouraging force of grace!

Tamil: அவரது குரலில் மகிழ்ச்சி கலந்த இசை ஒலித்தது — அது ஒரு அரிய அரங்காக, அருளின் அலைபாயும் ஓசையாக இருந்தது. 🎶

English: He becomes kind of being bless or bridge of blessing — what a radiance rays spray from his appearance, every single inner delight of his insight transparent outside, it’s made huge difference of being with him.

Tamil: அவர் ஆசீர்வாதங்களின் பாலமாக மாறினார் — அவரது உருவத்திலிருந்து பிரகாசம் பாய்ந்தது; உள்ளார்ந்த ஆனந்தம் வெளிப்படையாக ஒளிர்ந்தது; அவருடன் இருப்பது ஒரு வரப்பிரசாதம் போல் இருந்தது. 🌞🌸

English: Marina was still in the beautiful bus.

Tamil: மரினா இன்னும் அந்த அழகான பேருந்தில் இருந்தாள். 🩵🚌

English: James was left emotional, as she couldn’t want to talk to him — kind of timid and sort of angry.

Tamil: ஜேம்ஸ் உணர்ச்சிவசப்பட்டிருந்தார்; மரினா அவருடன் பேச விரும்பவில்லை — கொஞ்சம் வெட்கத்துடன், கொஞ்சம் கோபத்துடனும். 🌙

English: However, she likes to forget the past as what’s done is done and what’s gone is gone and let’s go and move on like her Sam advices and he often talks about blessings more than burdens.

Tamil: எனினும், அவள் தனது சாமின் அறிவுரையைப் போல, “நடந்தது நடந்துவிட்டது, போனது போனது; நாம் முன்னே செல்ல வேண்டும்” என்று நினைத்தாள் — அவர் எப்போதும் சுமைகளைக் காட்டிலும் ஆசீர்வாதங்களைப் பற்றி பேசுவார். 🌿🌼

English: As result, he would spread positivity; obviously Krishna would be blessing him always and He would be being with him.

Tamil: அதன் விளைவாக, அவர் எங்கும் நற்சிந்தனையைப் பரப்பினார்; தெளிவாக கிருஷ்ணர் அவரை எப்போதும் ஆசீர்வதித்துக் கொண்டிருப்பார். 🌺🙏

English: All because no matter how negativity the situation would be, he would be captivating the people compassionately due to his disciplined, charismatic and cutest character.

Tamil: எந்த அளவுக்கு எதிர்மறையான சூழ்நிலையாயினும், தனது ஒழுக்கம், கவர்ச்சி மற்றும் இனிமையான பண்பால், அவர் மக்களை கருணையுடன் கவர்ந்துவிடுவார். 🌼✨

English: “Unfortunately I can’t pretend to be Sam and forgetting what James did.”

Tamil: “துரதிர்ஷ்டவசமாக, நான் சாமைப் போல நடிக்க முடியாது, ஜேம்ஸ் செய்ததை மறக்கவும் முடியாது,” என்று அவள் நினைத்தாள். 🌹

English: She thought what James said regrettably admitting his bad behaviour against Sam:

Tamil: ஜேம்ஸ் தனது சாமிடம் காட்டிய தவறான நடத்தைக்காக வருந்தி கூறியதை அவள் நினைத்தாள்: 🌧️

English: “The kindness is giving and forgiving, but unkindness is getting and forgetting.”

Tamil: “அன்பு என்பதே கொடுப்பதும் மன்னிப்பதும்; ஆனால் அன்பில்லாதது எடுக்கவும் மறந்துவிடுவதும்தான்.” 💫

English: That’s what Sadguru Baba, too, recommended.

Tamil: அதே போல் சாத்குரு பாபாவும் அதையே போதித்தார். 🌺🙏

English: Suddenly Marina was over the moon, just thinking about her best classmate.

Tamil: திடீரென, தன் சிறந்த வகுப்பு நண்பனை நினைத்தவுடன் மரினாவின் மனம் சந்திரனைப் போல பிரகாசித்தது. 🌙✨

English: Nonetheless she was unable to forget the worst evil event due to James’s bad and short temper in the college with her soulmate,

Tamil: ஆனாலும், கல்லூரியில் தனது ஆத்ம நண்பனுடன் நடந்த ஜேம்ஸின் கோபமும் கொடுமையும் அவளால் மறக்க முடியவில்லை. 🌑💔

English: Although the day ended happily, Marina could not forgive James up to now.

Tamil: அந்த நாள் மகிழ்ச்சியாக முடிந்திருந்தாலும், மரினா இன்னும் ஜேம்ஸை மன்னிக்க முடியவில்லை. 🌸

English: James was eventually becoming frustrated furiously.

Tamil: இறுதியில், ஜேம்ஸ் கடும் விரக்தியிலும் கோபத்திலும் மூழ்கிவிட்டார். 🔥

English: She didn’t want to remind the nightmare but from time to time, she had an eye in the front seat, spying whether James was still there.

Tamil: அந்த கனவுப் பயங்கரத்தை மீண்டும் நினைக்க விரும்பவில்லை; இருந்தும் அவ்வப்போது முன் இருக்கையில் ஜேம்ஸ் இன்னும் இருக்கிறாரா என்று அவள் ஒற்றை கண் வைத்து பார்த்தாள். 👁️🌙

English: For her, bad luck or good luck, James was there all the way from her workplace to her hometown.

Tamil: அவளுக்காக, அதிர்ஷ்டமோ துரதிர்ஷ்டமோ எதுவாக இருந்தாலும், ஜேம்ஸ் எப்போதும் அவள் அலுவலகத்திலிருந்து தாய்நகரம் வரை அவளுடன் இருந்தார். 🚌🌆

English: Oh dear! She… she closed her enchanting eyes.

Tamil: ஐயோ! அவள்… அவள் தனது மயக்கும் கண்களை மெதுவாக மூடியாள். 🌸💤

English: Of course she did not want to stop Sam’s charming miraculous memories.

Tamil: நிச்சயமாக, சாமின் மந்திரமயமான இனிய நினைவுகளை நிறுத்த அவளால் முடியவில்லை. ✨💖

English: It was a glorious story of her pretty wonderful world which is unforgettable forever.

Tamil: அது அவளின் அழகிய அற்புதமான உலகத்தின் ஒளிமயமான கதை — என்றும் மறக்க முடியாதது. 🌺🌏

English: Obviously her worries messed up her mindset and muddled up everything upside down.

Tamil: தெளிவாக, அவளின் கவலைகள் அவளின் மனதை குழப்பி, எல்லாவற்றையும் தலைகீழாக மாற்றின. 🌧️🌀

English: She suddenly closed her eyes unexpectedly and smiled, remembering another event about her king seeing a young couple in the bus.

Tamil: திடீரென அவள் கண்களை மூடி, பேருந்தில் ஒரு இளஞ்சிறு ஜோடியைப் பார்த்த தனது அரசனைப் பற்றிய இன்னொரு நினைவில் சிரித்தாள். 🌸💞

⸻

Flashbacks:

English: Once, Sam came early to school. Unexpectedly, he gladly glanced at merry Marina magnetically.

Tamil: ஒருநாள், சாம் பள்ளிக்கு முன்கூட்டியே வந்தார்; அப்போது மகிழ்ச்சியான மரினாவை காந்தமாக ஈர்க்கும் பார்வையால் அவர் பார்த்தார். 🌞💫

English: She was sitting all alone in the library, so soft and silent.

Tamil: நூலகத்தில் அவள் ஒருத்தியாக மென்மையாகவும் அமைதியாகவும் அமர்ந்திருந்தாள். 📚🌷

English: She was learning science, for exam, about sunrays.

Tamil: பரீட்சைக்காக, சூரியக்கதிர்களைப் பற்றிய அறிவியல் பாடத்தை அவள் படித்துக்கொண்டிருந்தாள். ☀️📖

English: She was learning about the radiation and the electromagnetic radiation containing packets of energy, photons, and how they are helping and affecting the living beings.

Tamil: ஆற்றல் துகள்களான “போட்டான்கள்” அடங்கிய மின்காந்த கதிர்வீச்சு எவ்வாறு உயிரினங்களைத் தாக்குகிறது மற்றும் உதவுகிறது என்பதை அவள் கற்றுக்கொண்டிருந்தாள். 🌞🔆

English: She was especially concentrating on the low-energy photons and the high-energy photons.

Tamil: குறைந்த ஆற்றல் மற்றும் அதிக ஆற்றல் கொண்ட போட்டான்களைப் பற்றி அவள் ஆழமாக கவனம் செலுத்தினாள். 💫📘

English: To her tremendous surprise, she found something strange!

Tamil: மிகுந்த ஆச்சரியத்துடன், அவள் ஏதோ விசித்திரமானதை கவனித்தாள்! 🌹✨

English: It was an impressive type of supreme energy photons captivating from Sam’s charming nice eyes!

Tamil: அது சாமின் கவர்ச்சியான கண்களிலிருந்து வெளிவரும் உயர்ந்த ஆற்றல் போட்டான்கள் போலிருந்தது! 💎💫

English: They were very incomprehensibly captivating her!

Tamil: அவை விளக்க முடியாத விதத்தில் அவளை ஈர்த்தன! 🌷💖

English: Oh goodness, she was quite attractive.

Tamil: ஓ தேவனே! அவளும் மிக்க அழகாக இருந்தாள். 🌸✨

English: Sam swallowed his pretty empty mouth, glancing towards the north then towards the south and then towards the east and not towards the west, where his Marina.

Tamil: சாம், தன் கண்ணை வடக்கில், தெற்கில், கிழக்கில் திருப்பினார்; ஆனால் மேற்கு திசையில் — தனது மரினா இருந்த திசையில் — திருப்பவில்லை. 💞🌅

English: She seemed timid but from his eyes rays seemed to be highly elegant and energetic photons.

Tamil: அவள் வெட்கத்துடன் இருந்தாள்; ஆனால் சாமின் கண்களில் இருந்து வெளிவந்த கதிர்கள் மிகவும் அழகாகவும் ஆற்றல்மிகுந்ததாகவும் இருந்தன. 🌞🌸

English: Like the sun’s intensity, Sam looked pretty energetic.

Tamil: சூரியனின் தீவிரத்தைப் போல, சாம் உற்சாகமாகத் தோன்றினார். ☀️✨

English: Marina was feeling the stunning sun radiants — it was warming her and Sam was coming closer to her.

Tamil: மரினா அந்த மயக்கும் சூரியக்கதிர்களை உணர்ந்தாள் — அது அவளைச் சூடாக்கியது; சாம் மெதுவாக அவளருகே வந்தார். 🌸🔥

English: She had an impression that she wanted to close her eyes for some reason!

Tamil: ஏனோ அவள் கண்களை மூட வேண்டும் என்ற உணர்வு அவளுக்குத் தோன்றியது! 🌷💞

English: Wow! What was it? Why was it?

Tamil: வாவ்! அது என்ன உணர்ச்சி? ஏன் அப்படியாயிற்று? 🌹✨

English: She did not have such experience in her life — such a sacred source of grace.

Tamil: அவள் வாழ்நாளில் அத்தகைய புனிதமான அருளின் அனுபவத்தை ஒருபோதும் உணரவில்லை. 🌺🙏

English: Continue…

Tamil: தொடரும்… 🌸✨

 🏰– Episode 47

The Seed of Life 

The Headteacher was thinking, adjusting his glasses elegantly, wearing white and white traditional clothes.

🌼 தலைமை ஆசிரியர் தமது கண்ணாடியை அழகாகச் சரிசெய்துக் கொண்டார்; வெள்ளை வேஷ்டி, வெள்ளை சட்டை அணிந்தும், ஆழ்ந்த சிந்தனையில் மூழ்கினார்.

He had a long-term confusion about the meaning of the Gayatri Mantra 🕉️

🌷 அவருக்கு பல ஆண்டுகளாக காயத்ரி மந்திரத்தின் உண்மைப் பொருள் குறித்து குழப்பம் இருந்தது 🕉️

He submissively asked Sam:

🌸 அவர் தாழ்மையுடன் சாமிடம் கேட்டார்:

“Sam, the most ancient mantra 🕉️ which was composed by Vishwamitra, who was a great self-realized sacred soul.”

🌼 “சாம், மிகப் பண்டைய மந்திரமான காயத்ரி 🕉️ — அதனை தன்னுணர்ந்த முனிவர் விஸ்வாமித்திரர் உருவாக்கினார்.”

“Surely, sir.”

🌷 “ஆம் ஐயா, சரியாகச் சொன்னீர்கள்.”

“What does it mean?”

🌸 “அதன் அர்த்தம் என்ன?”

“It spreads in all the worlds, sir.”

🌼 “அது அனைத்துலகங்களிலும் பரவி நிற்கிறது, ஐயா.”

“World or worlds, Sam?”

🌷 “உலகமா, இல்ல உலகங்களா சாம்?”

“Worlds, sir — the upper world, the lower world, and the middle world.”

🌸 “உலகங்கள், ஐயா — மேலுலகம், கீழுலகம், நடுவுலகம்.”

“Oh, you mean where we live, Sam?”

🌼 “அப்பா, நாம் வாழும் இவ்வுலகமும் அதில் சேருமா சாம்?”

“Certainly, sir.”

🌷 “மிகவும் சரி, ஐயா.”

(Audience mesmerised and began clapping 👏)

🌸 (பார்வையாளர்கள் மயங்கிப் போய் கைதட்டினர் 👏🌺👏)

“It’s about whom, Sam?”

🌼 “இது யாரைப் பற்றி சாம்?”

“It’s all about the soul’s provider, sir.”

🌷 “இது ஆன்மாவின் ஆதாரமானவரைப் பற்றி, ஐயா.”

“You mean the Ultimate Truth?”

🌸 “அதாவது பரம சத்தியத்தைச் சொல்கிறாயா?”

“Hundred percent!”

🌼 “நூறு விழுக்காடு அதுவே, ஐயா!”

“Oh, I see, you mean Lord Shiva?”

🌷 “அப்படியா, நீ சிவபெருமானைச் சொல்கிறாயா?”

“Ha…ha… Lord of the Lords — Krishna, sir.”

🌸 “ஹா…ஹா… எல்லா இறைவனின் இறைவன் — ஸ்ரீகிருஷ்ணர், ஐயா.”

“Ohhhh wonderful! I wonder why we ought to chant and disturb Him — ha…ha… I’m a Muslim.”

🌼 “ஆஹா! அற்புதம்! ஆனால் நாம் ஏன் அவரைத் தியானித்து, அவரைத் தொந்தரவு செய்யவேண்டும்? ஹா…ஹா… நான் முஸ்லீம் தானே!”

“If our minds adopt the remembrance or meditation of that Absolute Truth, our minds become pure.”

🌷 “அந்த பரம சத்தியத்தை நம் மனம் நினைத்தோ தியானித்தோ இருந்தால், நம் மனம் தூய்மையடையும்.”

“Oh really! And if the mind matches or merges with our Originator at the end — that’s called Moksha?”

🌸 “அப்படியா! கடைசியில் அந்த மூலத்துடன் நம் மனம் ஒன்றிணைந்தால், அதுவே மோட்சமா?”

“Absolutely, sir.”

🌼 “மிகவும் சரியாக, ஐயா.”

“If we fail?”

🌷 “அதை அடையத் தவறினால்?”

“It’s sinful, sir.”

🌸 “அது பாவம், ஐயா.”

“Brilliant! You carry on!”

🌼 “அற்புதம்! நீ தொடரு, சாம்!”

(The air bloomed with devotion, the hall fragrant with faith.

The audience rose again, clapping like a garland of sound —

offering petals of joy to the One beyond all worlds 🌺🕉️)

🌷 அந்தக் கணத்தில் பக்தி மலராகக் காற்றில் மலர்ந்தது;

நம்பிக்கையின் நறுமணம் அரங்கமெங்கும் பரவியது.

கைதட்டல்கள் மலர் மாலையாகக் காற்றில் உதிர்ந்தன —

அனைத்துலகங்களின் ஆதாரனுக்கே அர்ப்பணனையாக. 🌸🕉️

God morning 🌅 !

“Hi Mr Mantra 🕉️ can you say a few words ?”

My pleasure !

“Why either Sam or Marina always remembering their past and not in a the presence?”

Ha…ha…even the Vedas are in the past kindest kids “👍😀💕

Bye 👋!

Bye 🙋‍♂️ sir!

“The subject matter sir?”

“The Eternal Dialogue of Soul and Spirit.”

Just read what…

“🌺 The Divine Students discussion sir?”

Yes bye 👋 

What… what kind of students are these? 

Their lips spoke only truth;

அவர்களின் உதடுகள் உண்மையையே பேசின;

Their velvet voices reminded all of peace and prayer;

அவர்களின் மென்மையான குரல்கள் அமைதியையும் பிரார்த்தனையையும் நினைவூட்டின;

Hare Krishna Hare Rama

Their eyes reflected 

sympathy; their hands expressed divinity and charity;

அவர்களின் கண்கள் இரக்கத்தை வெளிப்படுத்தின; அவர்களின் கைகள் தெய்வீக தானத்தைச் சித்தரித்தன;

And their fascinating faces shone with sacred smiles.

அவர்களின் மயக்கும் முகங்கள் புனித புன்னகையால் ஒளிவீசின. 🌸

🌼 The Wisdom

“Marina, death contains the seed of life. We are part and parcel of the Divine.”

“மரினா, மரணத்தின் உள்ளே உயிரின் விதை இருக்கிறது. நாமெல்லாம் தெய்வத்தின் ஒரு அங்கம் தான்.” 🙏

“We should not behave like swine,” Sam said softly.

“நாம் பன்றிகளைப் போல நடக்கக் கூடாது,” சாம் மெதுவாகச் சொன்னான்.

“It is not entirely our mistake. Our parents feed us with swine in our meals, don’t they?”

“அது நம்முடைய தவறு மட்டும் அல்ல. நம்முடைய பெற்றோர்களே பல முறை நம்முடைய உணவில் பன்றி இறைச்சியைப் போடுகிறார்கள், இல்லையா?”

The audience felt guilty hearing this truth.

இந்த உண்மையை கேட்டவர்கள் குற்ற உணர்வுடன் தலைகுனிந்தனர்.

🌺 The Realisation

“As a result, we behave like animals. It is an insult to the Divine. We are what we eat, aren’t we, Marina?”

“அதன் விளைவாக, நாம் மிருகங்களைப் போல நடக்கிறோம். இது தெய்வத்திற்கே ஒரு அவமதிப்பு. நாம் சாப்பிடுவது போலவே நாமாகிறோம், இல்லையா, மரினா?”

Just then, the rest of the teachers, who were at their meeting, entered the room.

அந்த நேரத்தில், கூட்டத்தில் இருந்த மற்ற ஆசிரியர்களும் அறைக்குள் வந்தனர்.

Sam immediately stopped, but the teachers clapped their hands and encouraged him to continue, smiling sweetly.

சாம் உடனே பேசுவதை நிறுத்தினான், ஆனால் ஆசிரியர்கள் கைத்தட்டிக் கொண்டே இனிமையான புன்னகையுடன் தொடரச் சொன்னார்கள். 🙏👏

Both Sam and Marina smiled apologetically as their teachers patted them on the back with affection.

ஆசிரியர்கள் அன்புடன் அவர்களின் முதுகில் தட்டியபோது, சாம் மற்றும் மரினா இருவரும் பணிவுடன் புன்னகைத்தனர். 💓

🌸 The Truth of Freedom

“Students, we are not free even after we get a degree!” Sam declared with a calm smile.

“மாணவர்களே, பட்டம் பெற்ற பிறகும் நாம் சுதந்திரமில்லையென்பது உண்மை!” என்று சாம் அமைதியான புன்னகையுடன் சொன்னான். 😌

“It is true,” Marina agreed. “You may agree or disagree, but that doesn’t make us free.”

“அது உண்மை,” மரினா இணங்கினாள். “நீங்கள் ஏற்கலாம் அல்லது மறுக்கலாம் — ஆனால் அதனால் நாம் சுதந்திரமாவதில்லை.”

A teacher humbly asked, “Is nature controlling us?”

ஒரு ஆசிரியர் பணிவுடன் கேட்டார்: “இயற்கைதான் நம்மை கட்டுப்படுத்துகிறதா?”

Sam nodded gently. “Definitely — that includes the trees.”

சாம் மெதுவாகத் தலையசைத்தான். “மிகவும் — அதில் மரங்களும் அடங்கும்.” 🌳

“We have to try to be realized, true devotees,” he added with a smile.

“நாம் உண்மையான உணர்வுடன் கூடிய பக்தர்களாக மாற முயற்சிக்க வேண்டும்,” என்று புன்னகையுடன் கூறினான்.

🌼 The Question of Fate

“Otherwise?” a student exclaimed.

“அப்படியில்லாவிட்டால்?” ஒரு மாணவன் வியப்புடன் கேட்டான்.

Sam laughed softly. “Ha… ha… there is no guarantee!”

சாம் மெதுவாகச் சிரித்தான். “ஹா…ஹா… எந்த உத்தரவாதமும் இல்லை!”

“For what?” another student asked curiously. “There is no guarantee for what?”

“எதற்காக?” இன்னொரு மாணவன் ஆர்வத்துடன் கேட்டான். “எதற்கும் உத்தரவாதமில்லை என்று சொல்கிறீர்கள்?”

A nine-year-old child exclaimed innocently, “At least… at least we receive a human body upon our death?”

ஒன்பது வயது சிறுவன் நிர்ப்பாவமாகக் கேட்டான்: “எனினும், மரணத்திற்கு பிறகு நாம் மனித உடலைப் பெறுவோமா?” 👏

“What the hell! Talk about something good rather than death!” shouted an angry student.

“என்னடா இது! மரணம் பற்றிப் பேசாமல் நல்ல விஷயமாவது பேசுங்கள்!” என்று ஒரு மாணவன் கோபமாகக் கூச்சலிட்டான்.

Sam smiled calmly. “Unfortunately, unexpected, unavoidable, and even intolerable death waits at every doorstep.”

சாம் அமைதியாகச் சிரித்தான். “துரதிர்ஷ்டவசமாக, எதிர்பாராத, தவிர்க்க முடியாத, தாங்க முடியாத மரணம் ஒவ்வொரு கதவின் முன்பும் காத்திருக்கிறது.” 😌

 🛎️🎤Episode 46

🌼 The Gathering

Teachers surrounded Sam mesmerisingly, confused by the mysteries of birth and the wonders that followed after birth.

ஆசிரியர்கள் பிறப்பின் மர்மங்களாலும், அதன்பின் நிகழ்ந்த அதிசயங்களாலும் மயங்கி, சாமைச் சுற்றி நின்றனர்.

“Wow! Whatever we learned was logical — yet felt magical!”

“ஆஹா! நாம் கற்றதெல்லாம் தர்க்கபூர்வமானது தான், ஆனால் அதில் மந்திரம் போன்ற அதிசய உணர்வு இருந்தது!”

However, hearing Sam’s devotional answers to Marina’s spiritual questions was something never heard before — especially his words about Brahma were truly inspiring.

ஆனால் மரினாவின் ஆன்மிகக் கேள்விகளுக்கு சாமின் பக்தி நிறைந்த பதில்கள் இதுவரை யாரும் கேள்விப்படாதவை — குறிப்பாக அவர் பிரம்மனைப் பற்றி கூறிய வார்த்தைகள் பேருயர்ந்த தூண்டுதல் அளித்தன.

🌺 The Message

“The death contains the seed of life, and life contains the seed of death, Marina.”

“மரணத்தின் உள்ளே உயிரின் விதை இருக்கிறது, உயிரின் உள்ளே மரணத்தின் விதை இருக்கிறது, மரினா.”

The nearby temple bells began to ring, softly reminding everyone that the school day was ending.

அருகிலுள்ள கோயிலின் மணி ஒலிகள் மெதுவாக ஒலித்து, பள்ளி நேரம் முடிவடைந்ததை நினைவூட்டின.

Suddenly, everyone gathered eagerly, drawn by their velvet voices and radiant smiles — the two speaking like an inspirational torch of knowledge.

எதிர்பாராதவிதமாக அனைவரும் அவர்களின் மென்மையான குரலும் ஒளிவீசும் புன்னகையும் கவரப்பட்டு, அறிவின் தீபம் போல பேசும் அந்த இருவரையும் சுற்றி நின்றனர்.

🌿 The Reflection

In truth, people’s reactions are like the rain or pain — they come and go.

உண்மையில், மக்களின் எதிர்வினைகள் மழை அல்லது வலி போல — வந்து மறைந்து விடுகின்றன.

When bad reactions arise, one must seek the right solutions against anger, suffering, and deep desire — for these cause disaster.

தவறான எதிர்வினைகள் எழும்பும்போது, கோபம், துன்பம், ஆழமான ஆசை போன்றவற்றை சமாளிக்க சரியான தீர்வுகளைத் தேட வேண்டும் — ஏனெனில் அவையே அழிவிற்கு வழிகாட்டுகின்றன.

“Wow!” the teachers whispered. “These worshipful children are describing the sacred spirit — like the air: sometimes silent, yet always present!”

“ஆஹா!” ஆசிரியர்கள் மெல்லச் சொன்னார்கள். “பூஜ்யத்திற்குரிய இக்குழந்தைகள் புனித ஆன்மாவைப் பற்றி பேசுகின்றனர் — காற்றைப் போல, சில நேரங்களில் அமைதியாக இருந்தாலும் எப்போதும் இருப்பது போல!”

This version keeps the content pure ✨ but presents it gracefully and symmetrically — suitable even for book formatting or performance reading.

 

Episode 45 Tamil English Bilingual Version🌷🌼

1. Hello everyone, how are you doing?

வணக்கம் அனைவருக்கும், நீங்கள் எல்லோரும் எப்படி இருக்கிறீர்கள்?

(A gentle breeze of care passes through my greeting to each of you.)

2. Here we are sharing the Blessings Bridge.

இங்கே நாம் “ஆசியின் பாலம்” எனும் அருமையான நூலை பகிர்ந்து கொள்கிறோம்.

(A bridge woven with blessings, connecting hearts with quiet grace.)

However, herewith I’m attaching the briefed book information—what Sam described to Marina just during his interview in the classroom in calling her child humorously.”

“எனினும், இங்கே அந்தப் புத்தகத்தின் சுருக்கமான விவரத்தை இணைத்துள்ளேன் — சம் தனது வகுப்பறை பேட்டியின் போது மரினாவிடம் நகைச்சுவையுடன் ‘என் குழந்தே’ என அழைத்தபோது கூறியதையே.”

(A tender moment captured in laughter, like sunlight scattered upon blooming flowers.)

🌼 Title: “The Fragrance of Sat–Chit–Ānanda”

சத்–சித்–ஆனந்தத்தின் மணம் 🌸

Marina:

“Sam, why do people fear, when divine love and wisdom like yours walk among us?”

மரினா:

“சாம், தெய்வீக அன்பும் ஞானமும் உங்களைப் போல நம்மிடையே இருக்கும்போது, மனிதர்கள் ஏன் பயப்படுகிறார்கள்? “🌺

Sam:

“My dear Marina, fear is born when one forgets who truly dwells within — the Eternal Father, the Ātman.”

சாம்:

“அன்புள்ள மரினா, பயம் தோன்றுவது, நமக்குள் வாழும் அந்த நித்தியப் பிதாவை — ஆத்மாவை — மறந்துவிடும்போது தான்”. 🌼

Marina:

Is that the reason the Brahma Saṁhitā speaks of Sat–Chit–Ānanda?”

மரினா:

“அதனால்தானா பிரஹ்மா ஸம்ஹிதை “சத்–சித்–ஆனந்தம்” பற்றி கூறுகிறது? “🌸

Sam:

“Yes, child.

Sat — the eternal being, Chit — the pure consciousness, and Ānanda — the blissful joy.

They are not three — they are One, shining as Kṛṣṇa Himself.

சாம்:

“ஆம், குழந்தையே.

சத் — நிலையான இருப்பு, சித் — அறிவின் ஒளி, ஆனந்தம் — பேரின்பம்.

அவை மூன்றும் வேறு அல்ல; அவையே ஒரே இறைவனாக — க்ருஷ்ணனாக — வெளிப்படுகின்றன”. 🌺

Marina:

“Then this whole universe is just His divine play?”

மரினா:

“அப்படியானால், இந்த முழு பிரபஞ்சமே அவருடைய தெய்வீக விளையாட்டு தானா? “🌼

Sam:

“Exactly, Marina.

The worlds bloom like lotuses from His navel — every soul a petal of His love

சாம்:

“அப்படித்தான், மரினா.

அவரது நாபியில் இருந்து தாமரையாக மலரும் பிரபஞ்சங்கள்; ஒவ்வொரு உயிரும் அவரது அன்பின் இதழ்”.🌸

Marina:

“Then why are people lost in fear and anger?”

மரினா:

“அப்படியிருக்க, மக்கள் ஏன் பயத்திலும் கோபத்திலும் தவிக்கிறார்கள்”🌺

Sam:

“Because they chase shadows — forgetting the Light.

They seek jewels of gold, forgetting the jewel of the soul.”

“சாம்:

அவர்கள் நிழலைத் தேடுகின்றனர் — ஒளியை மறந்து.

தங்க நகைகளை நாடுகின்றனர் — ஆன்மா என்ற முத்தினை மறந்து”🌼

Marina:

“So, to remember the Light is to be free?”

மரினா:

“அந்த ஒளியை நினைவுகூர்வதே விடுதலையா? “🌸

Sam:

“Yes — that remembrance is bhakti, devotion.”

“When one lives in gratitude and love, fear dissolves like mist in morning sun.”

சாம்:

“ஆம் — அந்த நினைவே பக்தி.

நன்றி மற்றும் அன்பில் வாழும் மனிதருக்கு, பயம் காலை ஒளியில் கரையும் பனிபோல் மறைந்து விடும்”.🌺

Marina (smiling softly):

“Then the universe is safe, for the Light still breathes in every heart?”

மரினா (மெதுவாகப் புன்னகைத்து):

அப்படியானால், பிரபஞ்சம் பாதுகாப்பானதே — ஏனெனில் அந்த ஒளி இன்னும் ஒவ்வொரு இதயத்திலும் மூச்சுவிடுகிறது. 🌼

Sam:

“Indeed, my child —

That Light is the fragrance of Sat–Chit–Ānanda — the essence of the Eternal.”

சாம்:

“ஆம், என் குழந்தையே —

அந்த ஒளியே சத்–சித்–ஆனந்தத்தின் மணம் — நித்தியத்தின் சாரம். “🌸

  Episode 44— The Eagle Above the Clouds / மேகங்களுக்கு மேல் பறக்கும் கழுகு 🌿

If you wish to know a person’s mind, listen to their words.

ஒருவரின் மனதை அறிய விரும்பினால், அவர்களின் சொற்களை கவனியுங்கள்.

But if you wish to know their heart — watch their actions.

அவர்களின் இதயத்தை அறிய விரும்பினால், அவர்கள் செயலை நோக்குங்கள்.

We all have problems, but what Sam is trying to teach is to end the problem which causes all the problems.

🌸 நம்மில் ஒவ்வொருவருக்கும் பிரச்சினைகள் உண்டு; ஆனால் சாம் கற்பிக்க விரும்புவது — அனைத்து பிரச்சினைகளையும் உண்டாக்கும் மூலப் பிரச்சினையையே முடிவுக்கு கொண்டு வர வேண்டும் என்பதே.

When we watch all the birds, they seek shelter during the rain, but the eagle avoids rain by flying above the clouds.

🌸 மழை பெய்யும் போது பறவைகள் தஞ்சம் தேடுகின்றன; ஆனால் கழுகு 🦅 மேகங்களுக்கு மேலே பறந்து மழையிலிருந்து தப்பிக்கிறது.

Problems are common for common people, but awareness makes the difference.

🌸 பிரச்சினைகள் சாதாரண மனிதர்களுக்கு சாதாரணமே, ஆனால் விழிப்புணர்வே அதில் வித்தியாசத்தை உருவாக்குகிறது.

In his attitude, Sam shows this by turning every negative event into a positive one.

🌸 தனது மனப்பாங்கில் சாம் இதை வெளிப்படுத்துகிறார் — ஒவ்வொரு எதிர்மறை நிகழ்வையும் நேர்மறையாக மாற்றி.

The scene made all the teens wet with their tears.

🌸 அந்தக் காட்சி, இளம் இதயங்களை கண்ணீரால் நனைத்தது.

Each and every teen could not bear it.

🌸 ஒவ்வொரு இளமையும் அதைத் தாங்க முடியவில்லை.

They wiped their tears unknowingly.

🌸 அறியாமலேயே அவர்கள் கண்ணீரை துடைத்தனர்.

Even the clouds in the sky seemed to cry.

🌸 வானில் இருந்த மேகங்களும் அழுததுபோல் தோன்றின.

No one was without tears.

🌸 கண்ணீரில்லாதவர் ஒருவரும் இல்லை.

Then James came forward, wanting to say something to everyone.

🌸 பின்னர் ஜேம்ஸ் அனைவரிடமும் ஏதோ சொல்ல விரும்பி முன்னே வந்தார்.

“Kindness gives and forgives, but unkindness gets and forgets,” James cried with difficulty.

🌸 “இரக்கம் கொடுக்கவும் மன்னிக்கவும் தெரியும்; இரக்கமின்மை எடுக்கும், மறந்து விடும்” என்று ஜேம்ஸ் கண்ணீரோடு சொன்னார்.

Sam gave him a tissue and said softly, “It’s not a big issue.”

🌸 சாம் மெதுவாகக் கைக்குட்டையை நீட்டினார் — “இது பெரிய விஷயம் அல்ல” என்றார்.

He hugged his friend with real affection.

🌸 உண்மையான அன்புடன் தனது தோழனை அரவணைத்தார்.

Then James opened the second parcel sincerely, and they found the loveliest, most renowned edition of the Bhagavad Gita — ‘As It Is’.

🌸 பின்னர் ஜேம்ஸ் இரண்டாவது பொதியை திறந்தார்; அதில் உலகம் முழுவதும் புகழ்பெற்ற ‘பகவத் கீதை — அஸ் இட் இஸ்’ பதிப்பு இருந்தது.

“God speaks to us through the Bhagavad Gita.”

🌸 “பகவத் கீதையின் வழியாகவே இறைவன் நமக்குச் சொல்கிறான்.”

This is how Sam asks everyone to let go of worldly gold and seek divine wisdom.

🌸 இதுவே சாம் அனைவரிடமும் கேட்கும் வேண்டுகோள் — பொன் ஆசைகளை விடுங்கள், ஞானத்தின் பொன்னினைத் தேடுங்கள்.

“Hello! This is a wonderful occasion; may I share a few words?”

🌸 “அன்பானவர்களே! இது ஒரு அற்புதமான தருணம், சில வார்த்தைகள் பகிரலாமா?”

👏👏👏👏🙏🙏🙌🙌😃😃

“I am in everyone, but separated from everyone,” said the Originator, the Father of Fathers, the Holy One.

🌸 “நான் அனைவருக்குள்ளும் இருக்கிறேன்; ஆனால் அனைவரிடமிருந்தும் பிரிந்தவனாய்,” என்று புனிதமான தந்தையரின் தந்தை, ஆதிச் சத்தியம் கூறினார்.

“You were; you are; and you will be.” These are not my words — they are His.”

🌸 “நீ இருந்தாய்; நீ இருக்கிறாய்; நீ இருப்பாய்.” — இவை எனது வார்த்தைகள் அல்ல, அவனுடைய தெய்வீக சொற்கள்.

“You were” means you lived before; “You are” means you live now; “You will be” means you shall live again in new forms after death.

🌸 “நீ இருந்தாய்” — நீ முன்பு வாழ்ந்தாய், “நீ இருக்கிறாய்” — நீ இப்போது வாழ்கிறாய், “நீ இருப்பாய்” — மரணத்திற்கு பின் நீ புதிய உருவத்தில் மீண்டும் பிறப்பாய்.

We are all bound by attachment, and material desires slowly distance us from the Divine.

🌸 நாம் அனைவரும் பாசத்தால் கட்டுண்டுள்ளோம்; பொருள் ஆசைகள் நம்மை மெதுவாக தெய்வீகத்திலிருந்து விலக்குகின்றன.

The more we cling to material pleasures, the more we lose our peace and become restless.

🌸 பொருள்சார் இன்பங்களில் நம்மை நாம் சிக்கவிடும்போது, அமைதி நம்மிடமிருந்து விலகி, அமைதியற்றவர்களாகி விடுகிறோம்.

Did you see the evidence?

🌸 அதற்கான சான்று உங்களுக்கு தெரியுமா?

🙏🙏🙏👏👏👏💕💕💕👍👍👍

Would you like to be the eagle that rises above the storm, or the birds that hide in pain?

🌸 நீங்கள் புயலைத் தாண்டி பறக்கும் கழுகாக இருக்க விரும்புகிறீர்களா 🦅 அல்லது பயத்திலும் துயரத்திலும் மறையும் பறவைகளாக 🐦 இருக்க விரும்புகிறீர்களா?

⸻

🌺 Polishing & Closing Blessing

In this chapter, Sam becomes the voice of Divine Awareness, teaching that problems are not to be feared, but transcended.

Like the eagle above the clouds, the awakened soul flies beyond sorrow, guided by knowledge, kindness, and devotion.

The Bhagavad Gita becomes not a book, but a mirror of the eternal self, reminding us that we were, are, and will always be — radiant, eternal souls.

🌿

“Fly high above the storms of life; the sky of divinity has no rain.”

🌸 “வாழ்க்கையின் புயல்களைத் தாண்டிப் பறந்திடு; தெய்வீகத்தின் வானில் மழை இல்லை.”