🫶Episode 24 Tamil English Version 

God morning 🌅 shall we commence great guys?”

Okay 👍 Mr K. Soul Nava thanks 🙏 

“Mantra first.”

“Our pleasure:

“Hare Krishna 

Hare Krishna 

Krishna Krisna 

Hare Hare

Hare Rama 

Hare Rama

Rama Rama 

Hare Hare “

Bye bye 👋 

“Thank you 🙏 “

💕

Today was a Sunday, what a wonderful sun-shining day!

இன்று ஞாயிற்றுக்கிழமை, எவ்வளவு அழகான சூரிய ஒளி பொழியும் நாள்!

Marina was at her home with her mother.

மெரினா தன் அம்மாவுடன் வீட்டிலேயே இருந்தாள்.

Her mother, Luxmy, she was not well since a few months.

அவளது தாய் லக்ஷ்மி, சில மாதங்களாக உடல்நலமின்றி இருந்தார்.

Marina was saddened and pretty tired of accompanying her to the hospitals.

மெரினா தன் தாயை மருத்துவமனைக்கு அழைத்துச் செல்வதில் சோர்வடைந்தும், மனம் கவலையடைந்தும் இருந்தாள்.

She was silently sitting in her small settee for a while as though she had discovered a tremendous treasure.

அவள் ஒரு பெரிய பொக்கிஷத்தை கண்டுபிடித்தது போல், சிறிய இருக்கையில் அமைதியாக அமர்ந்திருந்தாள்.

Her mother was sleeping, watching her mother sleeping, Marina was imagining…

அவள் தாய் தூங்கிக் கொண்டிருந்தார். தன் தாயை பார்த்துக்கொண்டே, மெரினா நினைத்தாள்…

“If my mom was not ill or recovering soon, I would be so lucky.”

“என் அம்மா நோயற்றவளாகவோ அல்லது விரைவில் குணமடைவதாயிருந்தால் நான் எவ்வளவு அதிர்ஷ்டசாலியாக இருப்பேன்.”

All of a sudden, she heard her neighbour’s phone ringing…

திடீரென அக்கம் பக்கத்தவரின் தொலைபேசி ஒலித்தது…

She worried, thinking that she had no means to have a mobile phone. “How am I going to speak with Sam?”

அவள் கவலைப்பட்டாள், ஏனெனில் அவளிடம் கைப்பேசி இல்லை.

“நான் சாமிடம் எப்படி பேசப் போகிறேன்?”

She smiled to herself silently.

அவள் அமைதியாக தன்னிடம் சிரித்துக் கொண்டாள்.

She suddenly heard a beautiful bell from the nearby temple. Marina was deeply delighted with a sweetened smile!

திடீரென அருகிலிருந்த கோவிலில் மணி ஒலித்தது. அதைக் கேட்டு மெரினா இனிமையான சிரிப்புடன் மகிழ்ந்தாள்!

Her stunning smile could be noticed miles away…

அவளது அழகான சிரிப்பு தொலைவில் இருந்தே தெரிந்தது…

⸻

Marina asked her mother:

மெரினா தன் தாயிடம் கேட்டாள்:

“Mom, have we taken so many animal bodies previously? After a series of filthy bodies, including human bodies, we have been provided these present human bodies?”

“அம்மா, நாம் முன்பு பல மிருக உடல்களை எடுத்திருக்கிறோமா? பல அருவருப்பான உடல்களுக்குப் பிறகு, மனித உடல்களையும் அடைந்து, இப்போது இந்த மனித உடலைப் பெற்றுள்ளோமா?”

Mother replied:

அம்மா பதிலளித்தாள்:

“Certainly darling. By the way, did anybody enter in your body?”

“ஆமாம் மகளே. ஆனால், உன் உடலுக்குள் யாராவது நுழைந்துவிட்டார்களா?”

“Ha…ha…no mum! I thought you were forgetful due to the sickness. What is the antibody to get out of this tragedy mum?”

“ஹா…ஹா…இல்லை அம்மா! உங்களுக்கு நோயால் நினைவிழந்துவிட்டதாக நினைத்தேன். இந்த துன்பத்திலிருந்து விடுபட எந்த மருந்து இருக்கிறது அம்மா?”

“Ha…ha…we have to speak to the saintly people, then only we can learn about the torch of knowledge.”

“ஹா…ஹா…நாம் சாந்தர்களை சந்திக்க வேண்டும்; அப்போதுதான் ஞான தீபத்தைப் பற்றி அறிய முடியும்.”

⸻

Marina asked again:

மெரினா மீண்டும் கேட்டாள்:

“How do we get rid of this mum?”

“இதை எப்படித் தப்பிக்கலாம் அம்மா?”

“When we have God consciousness.”

“நமக்குள் இறைவன் பற்றிய விழிப்புணர்வு வந்தால்.”

“What is it mum?”

“அது என்ன அம்மா?”

“God awareness dear.”

“இறைவன் பற்றிய விழிப்புணர்வு மகளே.”

“Ohhh, then only we become brave not to be much worried about the body chances?”

“ஓஹ்ஹ், அப்போதுதான் உடல் பற்றிய கவலைகள் குறைந்து, தைரியம் பெறுவோமா?”

“Exactly. Even facing disabilities or death, we will have the chance to be courageous, to learn the torch of knowledge.”

“சரியாகத்தான். ஊனமோ மரணமோ வந்தாலும், தைரியமாக இருக்கவும், ஞான தீபத்தை கற்கவும் வாய்ப்பு கிடைக்கும்.”

Chapter 11 – Divine Dance, The Great Hearts

பகுதி 2

Suddenly she remembered what Smiling Sam spoke in one of his speeches.

திடீரென சிரிக்கும் சாம் தனது ஒரு பேச்சில் சொன்னதை அவள் நினைத்தாள்.

Once after a few minutes of continuous applause, following his speech, he was receiving amazing greetings from the great teachers, masters, and students.

அவரது உரைக்கு பின் இடைவிடாத கைதட்டலுக்குப் பிறகு, அவர் பெரிய ஆசிரியர்கள், பண்டிதர்கள் மற்றும் மாணவர்களிடமிருந்து அற்புதமான வாழ்த்துகளைப் பெற்றார்.

Meanwhile Marina was swimming in a diamond river!

அத்தருணத்தில் மெரினா ஒரு வைர நதியில் நீந்திக்கொண்டிருந்தாள்!

It was the first time his team scored high points in the competition based on the topic about the probability or possibility of God’s credibility.

கடவுளின் இருப்பு பற்றிய சாத்தியக் கருத்தில் நடந்த போட்டியில், அவரது அணிக்கு அதிக மதிப்பெண் கிடைத்தது இது முதல் முறை.

The way her mother spoke triggered her mind miles away.

அவளது தாய் பேசிய விதம் அவளது எண்ணங்களை தொலைவில் கொண்டு சென்றது.

⸻

Her mother again began to sleep.

அவளது தாய் மீண்டும் தூங்க ஆரம்பித்தாள்.

Marina glanced at the sun. It was like a poem.

மெரினா சூரியனை நோக்கினாள். அது ஒரு கவிதை போல் இருந்தது.

When she was in the blue bus, she looked at the golden sun thinking:

அவள் நீல நிற பேருந்தில் இருந்தபோது, தங்கம் போன்ற சூரியனை பார்த்து நினைத்தாள்:

“He was always the same: When I used to be with him, he was the same, and when I separated from him, he was the same. Now when I discovered him, he is the same! The sun was exactly like my smiling Sam.”

“அவர் எப்போதும் ஒரே மாதிரிதான்: நான் அவருடன் இருந்தபோது அவர் அதே மாதிரி, பிரிந்தபோது அவர் அதே மாதிரி, இப்போது நான் அவரைக் கண்டுபிடித்தபோது கூட அவர் அதே மாதிரி! சூரியன் என் சிரிக்கும் சாம் போலத்தான்.”

“If the sun does not smile, the whole planet will be an ice land!”

“சூரியன் சிரிக்காவிட்டால், முழு உலகமும் பனிப் பூமியாகி விடும்!”

⸻

Accidentally, she noticed a young lady from her neighbourhood looking at her mirror and fixing up her make-up.

தற்செயலாக, அக்கம் பக்கத்து இளம் பெண் ஒருவர் கண்ணாடியில் தன்னை பார்த்துக் கொண்டு மேக்கப் செய்துகொண்டிருப்பதை அவள் கவனித்தாள்.

This made her think again about her king.

இது அவளது மன்னன் சாமைப் பற்றி மீண்டும் நினைக்க வைத்தது.

She glanced at the earth through the window of her house thinking:

தன் வீட்டின் ஜன்னல் வழியே பூமியை நோக்கி அவள் நினைத்தாள்:

“The grass, the plants, and the trees make the earth beautiful. The make-up makes the women beautiful. The rhymes make the poems beautiful. Sam makes the world beautiful, but why are we always left in separation?”

“புல், செடிகள், மரங்கள் பூமியை அழகாக்குகின்றன. மேக்கப் பெண்களை அழகாக்குகிறது. ஒற்றுமையான சொற்கள் கவிதையை அழகாக்குகின்றன. சாம் உலகத்தை அழகாக்குகிறார். ஆனால் நாம் எப்போதும் பிரிவில் வாழ்வது ஏன்?”

She questioned herself and danced delightedly in her mighty mind, a kind of dazzling dream! It was a daydream.

அவள் தன்னையே கேள்வி கேட்டுக் கொண்டு, தனது வலிமையான மனதில் மகிழ்ச்சியுடன் நடனம் ஆடினாள் – அது ஒரு பிரகாசமான கனவு! அது பகல்கனவு.

⸻

At night, she was trying to sleep, but couldn’t, while all the other people comfortably slept.

இரவில், அவள் தூங்க முயன்றாள், ஆனால் முடியவில்லை; மற்றவர்கள் எல்லோரும் சுகமாக தூங்கிக் கொண்டிருந்தனர்.

In the morning, after her daily routine, she was wearing a simple gown without make-up, besides, looking like a goddess.

காலை வழக்கமான பணிகளை முடித்த பிறகு, அவள் எளிய ஆடை அணிந்து, மேக்கப் எதுவுமின்றி, தேவியைப் போலத் தோன்றினாள்.

Later in the evening, Luxmy, her mother, asked Marina to go to the pharmacy to buy her some capsules. But the nearest pharmacy was closed on Sundays, so she had to travel by bus to another chemist.

மாலைப்பொழுதில், அவளது தாய் லக்ஷ்மி, சில மருந்துகளை வாங்கச் செல்லுமாறு மெரினாவிடம் கேட்டார். ஆனால் அருகிலிருந்த மருந்தகம் ஞாயிற்றுக்கிழமைகளில் மூடப்பட்டிருப்பதால், அவள் பேருந்தில் தொலைவில் உள்ள மருந்தகத்துக்குச் செல்ல வேண்டியது ஏற்பட்டது.

Wow! Travelling always inspired her a lot.

வாவ்! பயணம் எப்போதும் அவளுக்கு பெரிய உந்துதலை அளித்தது.

⸻

On the way, she saw a beautiful building (a tremendous church-shaped temple). It reminded her of her hero again.

வழியிலே, அவள் ஒரு அழகான கட்டிடத்தைப் பார்த்தாள் (தேவாலயம் போன்ற கோவில்). அது மீண்டும் அவளது நாயகனை நினைவுபடுத்தியது.

She easily recalled it with the fragrant flower gardens.

மலர்களின் மணம் நிறைந்த தோட்டங்களோடு அவள் அதை எளிதாக நினைத்தாள்.

The air breeze beautifully on her hair… what a lovely young lady in the lane of the Science of Self-Realisation!

காற்று அவளது தலைமுடியில் அழகாக வீசியது… சுய உணர்வு அறிவின் பாதையில் செல்லும் அழகிய இளம் பெண்!

⸻

The speech took place in the northern part of Sri Lanka called Jaffna.

அந்த உரை இலங்கையின் வடபகுதியான யாழ்ப்பாணத்தில் நடந்தது.

It was during a special festival, the chariot festival day. The temple was crowded with pure devotees, impure devotees, and atheists.

அது ஒரு சிறப்பு திருவிழா நாளில், தேர்திருவிழா தினத்தில் நடந்தது. கோவில் பக்தர்களால், அநேக பக்தர்களாலும், நாத்திகர்களாலும் கூட்டம் நிரம்பியிருந்தது.

As everyone knows, all sorts of people are needed to make a material world.

எல்லோருக்கும் தெரியும், இந்த உலகம் உருவாக பலவிதமான மனிதர்கள் தேவை.

Most of them were interested in gold or shopping. The youngsters were interested in meeting mates. Nonetheless, it was amazing!

பெரும்பாலோர் பொன் அல்லது வியாபாரத்தில் ஆர்வமாக இருந்தனர். இளைஞர்கள் தோழர்களை சந்திப்பதில் ஆர்வமாக இருந்தனர். இருந்தாலும், அது அற்புதமாக இருந்தது!

⸻

Wow! It was overcrowded, and thousands of people were struggling to go near the tremendous chariot.

வாவ்! அது கூட்ட நெரிசலால் நிரம்பி, ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் அந்தப் பெரிய தேரை அணுக போராடினர்.

Wasn’t it the right place for the smartest Sam to share his heroic ambitions and introduce the supreme science to people?

மிக புத்திசாலியான சாம் தனது வீர கனவுகளைப் பகிர்ந்து, உன்னத அறிவை மக்களிடம் அறிமுகப்படுத்த இதுவே சரியான இடமல்லவா?

He delivered his speeches with wonderful points, evidence, and explanations. He was like an intelligent person proving that there is God.

அவர் அற்புதமான கருத்துகள், ஆதாரங்கள் மற்றும் விளக்கங்களுடன் உரை நிகழ்த்தினார். கடவுள் இருப்பதை நிரூபிக்கும் அறிவாளி போல அவர் இருந்தார்.

He was the leader of his party. It became like a presidential election for them.

அவர் தன் குழுவின் தலைவராக இருந்தார். அது அவர்களுக்குப் பெரிய தேர்தல் மாதிரி தோன்றியது.

Participants from all schools in the northern part of Sri Lanka were there, including Marina and her mates.

இலங்கையின் வடபகுதியிலுள்ள அனைத்து பள்ளிகளிலும் இருந்து பங்கேற்பாளர்கள் வந்திருந்தனர், மெரினாவும் அவளது தோழிகளும் உடன்.

Sam had given his last speech in the competition, and it was the kindest moment ever.

சாம் போட்டியில் தனது கடைசி உரையை வழங்கினார், அது மிக அற்புதமான தருணமாக இருந்தது.

For most people, he resembled a humble musical instrument in the hands of the Supreme Father.

பெரும்பாலான மக்களுக்குப் பார்த்தால், அவர் பரம பிதாவின் கைகளில் உள்ள தாழ்மையான ஒரு இசைக்கருவி போலத் தோன்றினார்.