🏰– Episode 47

The Seed of Life 

The Headteacher was thinking, adjusting his glasses elegantly, wearing white and white traditional clothes.

🌼 தலைமை ஆசிரியர் தமது கண்ணாடியை அழகாகச் சரிசெய்துக் கொண்டார்; வெள்ளை வேஷ்டி, வெள்ளை சட்டை அணிந்தும், ஆழ்ந்த சிந்தனையில் மூழ்கினார்.

He had a long-term confusion about the meaning of the Gayatri Mantra 🕉️

🌷 அவருக்கு பல ஆண்டுகளாக காயத்ரி மந்திரத்தின் உண்மைப் பொருள் குறித்து குழப்பம் இருந்தது 🕉️

He submissively asked Sam:

🌸 அவர் தாழ்மையுடன் சாமிடம் கேட்டார்:

“Sam, the most ancient mantra 🕉️ which was composed by Vishwamitra, who was a great self-realized sacred soul.”

🌼 “சாம், மிகப் பண்டைய மந்திரமான காயத்ரி 🕉️ — அதனை தன்னுணர்ந்த முனிவர் விஸ்வாமித்திரர் உருவாக்கினார்.”

“Surely, sir.”

🌷 “ஆம் ஐயா, சரியாகச் சொன்னீர்கள்.”

“What does it mean?”

🌸 “அதன் அர்த்தம் என்ன?”

“It spreads in all the worlds, sir.”

🌼 “அது அனைத்துலகங்களிலும் பரவி நிற்கிறது, ஐயா.”

“World or worlds, Sam?”

🌷 “உலகமா, இல்ல உலகங்களா சாம்?”

“Worlds, sir — the upper world, the lower world, and the middle world.”

🌸 “உலகங்கள், ஐயா — மேலுலகம், கீழுலகம், நடுவுலகம்.”

“Oh, you mean where we live, Sam?”

🌼 “அப்பா, நாம் வாழும் இவ்வுலகமும் அதில் சேருமா சாம்?”

“Certainly, sir.”

🌷 “மிகவும் சரி, ஐயா.”

(Audience mesmerised and began clapping 👏)

🌸 (பார்வையாளர்கள் மயங்கிப் போய் கைதட்டினர் 👏🌺👏)

“It’s about whom, Sam?”

🌼 “இது யாரைப் பற்றி சாம்?”

“It’s all about the soul’s provider, sir.”

🌷 “இது ஆன்மாவின் ஆதாரமானவரைப் பற்றி, ஐயா.”

“You mean the Ultimate Truth?”

🌸 “அதாவது பரம சத்தியத்தைச் சொல்கிறாயா?”

“Hundred percent!”

🌼 “நூறு விழுக்காடு அதுவே, ஐயா!”

“Oh, I see, you mean Lord Shiva?”

🌷 “அப்படியா, நீ சிவபெருமானைச் சொல்கிறாயா?”

“Ha…ha… Lord of the Lords — Krishna, sir.”

🌸 “ஹா…ஹா… எல்லா இறைவனின் இறைவன் — ஸ்ரீகிருஷ்ணர், ஐயா.”

“Ohhhh wonderful! I wonder why we ought to chant and disturb Him — ha…ha… I’m a Muslim.”

🌼 “ஆஹா! அற்புதம்! ஆனால் நாம் ஏன் அவரைத் தியானித்து, அவரைத் தொந்தரவு செய்யவேண்டும்? ஹா…ஹா… நான் முஸ்லீம் தானே!”

“If our minds adopt the remembrance or meditation of that Absolute Truth, our minds become pure.”

🌷 “அந்த பரம சத்தியத்தை நம் மனம் நினைத்தோ தியானித்தோ இருந்தால், நம் மனம் தூய்மையடையும்.”

“Oh really! And if the mind matches or merges with our Originator at the end — that’s called Moksha?”

🌸 “அப்படியா! கடைசியில் அந்த மூலத்துடன் நம் மனம் ஒன்றிணைந்தால், அதுவே மோட்சமா?”

“Absolutely, sir.”

🌼 “மிகவும் சரியாக, ஐயா.”

“If we fail?”

🌷 “அதை அடையத் தவறினால்?”

“It’s sinful, sir.”

🌸 “அது பாவம், ஐயா.”

“Brilliant! You carry on!”

🌼 “அற்புதம்! நீ தொடரு, சாம்!”

(The air bloomed with devotion, the hall fragrant with faith.

The audience rose again, clapping like a garland of sound —

offering petals of joy to the One beyond all worlds 🌺🕉️)

🌷 அந்தக் கணத்தில் பக்தி மலராகக் காற்றில் மலர்ந்தது;

நம்பிக்கையின் நறுமணம் அரங்கமெங்கும் பரவியது.

கைதட்டல்கள் மலர் மாலையாகக் காற்றில் உதிர்ந்தன —

அனைத்துலகங்களின் ஆதாரனுக்கே அர்ப்பணனையாக. 🌸🕉️

God morning 🌅 !

“Hi Mr Mantra 🕉️ can you say a few words ?”

My pleasure !

“Why either Sam or Marina always remembering their past and not in a the presence?”

Ha…ha…even the Vedas are in the past kindest kids “👍😀💕

Bye 👋!

Bye 🙋‍♂️ sir!

“The subject matter sir?”

“The Eternal Dialogue of Soul and Spirit.”

Just read what…

“🌺 The Divine Students discussion sir?”

Yes bye 👋 

What… what kind of students are these? 

Their lips spoke only truth;

அவர்களின் உதடுகள் உண்மையையே பேசின;

Their velvet voices reminded all of peace and prayer;

அவர்களின் மென்மையான குரல்கள் அமைதியையும் பிரார்த்தனையையும் நினைவூட்டின;

Hare Krishna Hare Rama

Their eyes reflected 

sympathy; their hands expressed divinity and charity;

அவர்களின் கண்கள் இரக்கத்தை வெளிப்படுத்தின; அவர்களின் கைகள் தெய்வீக தானத்தைச் சித்தரித்தன;

And their fascinating faces shone with sacred smiles.

அவர்களின் மயக்கும் முகங்கள் புனித புன்னகையால் ஒளிவீசின. 🌸

🌼 The Wisdom

“Marina, death contains the seed of life. We are part and parcel of the Divine.”

“மரினா, மரணத்தின் உள்ளே உயிரின் விதை இருக்கிறது. நாமெல்லாம் தெய்வத்தின் ஒரு அங்கம் தான்.” 🙏

“We should not behave like swine,” Sam said softly.

“நாம் பன்றிகளைப் போல நடக்கக் கூடாது,” சாம் மெதுவாகச் சொன்னான்.

“It is not entirely our mistake. Our parents feed us with swine in our meals, don’t they?”

“அது நம்முடைய தவறு மட்டும் அல்ல. நம்முடைய பெற்றோர்களே பல முறை நம்முடைய உணவில் பன்றி இறைச்சியைப் போடுகிறார்கள், இல்லையா?”

The audience felt guilty hearing this truth.

இந்த உண்மையை கேட்டவர்கள் குற்ற உணர்வுடன் தலைகுனிந்தனர்.

🌺 The Realisation

“As a result, we behave like animals. It is an insult to the Divine. We are what we eat, aren’t we, Marina?”

“அதன் விளைவாக, நாம் மிருகங்களைப் போல நடக்கிறோம். இது தெய்வத்திற்கே ஒரு அவமதிப்பு. நாம் சாப்பிடுவது போலவே நாமாகிறோம், இல்லையா, மரினா?”

Just then, the rest of the teachers, who were at their meeting, entered the room.

அந்த நேரத்தில், கூட்டத்தில் இருந்த மற்ற ஆசிரியர்களும் அறைக்குள் வந்தனர்.

Sam immediately stopped, but the teachers clapped their hands and encouraged him to continue, smiling sweetly.

சாம் உடனே பேசுவதை நிறுத்தினான், ஆனால் ஆசிரியர்கள் கைத்தட்டிக் கொண்டே இனிமையான புன்னகையுடன் தொடரச் சொன்னார்கள். 🙏👏

Both Sam and Marina smiled apologetically as their teachers patted them on the back with affection.

ஆசிரியர்கள் அன்புடன் அவர்களின் முதுகில் தட்டியபோது, சாம் மற்றும் மரினா இருவரும் பணிவுடன் புன்னகைத்தனர். 💓

🌸 The Truth of Freedom

“Students, we are not free even after we get a degree!” Sam declared with a calm smile.

“மாணவர்களே, பட்டம் பெற்ற பிறகும் நாம் சுதந்திரமில்லையென்பது உண்மை!” என்று சாம் அமைதியான புன்னகையுடன் சொன்னான். 😌

“It is true,” Marina agreed. “You may agree or disagree, but that doesn’t make us free.”

“அது உண்மை,” மரினா இணங்கினாள். “நீங்கள் ஏற்கலாம் அல்லது மறுக்கலாம் — ஆனால் அதனால் நாம் சுதந்திரமாவதில்லை.”

A teacher humbly asked, “Is nature controlling us?”

ஒரு ஆசிரியர் பணிவுடன் கேட்டார்: “இயற்கைதான் நம்மை கட்டுப்படுத்துகிறதா?”

Sam nodded gently. “Definitely — that includes the trees.”

சாம் மெதுவாகத் தலையசைத்தான். “மிகவும் — அதில் மரங்களும் அடங்கும்.” 🌳

“We have to try to be realized, true devotees,” he added with a smile.

“நாம் உண்மையான உணர்வுடன் கூடிய பக்தர்களாக மாற முயற்சிக்க வேண்டும்,” என்று புன்னகையுடன் கூறினான்.

🌼 The Question of Fate

“Otherwise?” a student exclaimed.

“அப்படியில்லாவிட்டால்?” ஒரு மாணவன் வியப்புடன் கேட்டான்.

Sam laughed softly. “Ha… ha… there is no guarantee!”

சாம் மெதுவாகச் சிரித்தான். “ஹா…ஹா… எந்த உத்தரவாதமும் இல்லை!”

“For what?” another student asked curiously. “There is no guarantee for what?”

“எதற்காக?” இன்னொரு மாணவன் ஆர்வத்துடன் கேட்டான். “எதற்கும் உத்தரவாதமில்லை என்று சொல்கிறீர்கள்?”

A nine-year-old child exclaimed innocently, “At least… at least we receive a human body upon our death?”

ஒன்பது வயது சிறுவன் நிர்ப்பாவமாகக் கேட்டான்: “எனினும், மரணத்திற்கு பிறகு நாம் மனித உடலைப் பெறுவோமா?” 👏

“What the hell! Talk about something good rather than death!” shouted an angry student.

“என்னடா இது! மரணம் பற்றிப் பேசாமல் நல்ல விஷயமாவது பேசுங்கள்!” என்று ஒரு மாணவன் கோபமாகக் கூச்சலிட்டான்.

Sam smiled calmly. “Unfortunately, unexpected, unavoidable, and even intolerable death waits at every doorstep.”

சாம் அமைதியாகச் சிரித்தான். “துரதிர்ஷ்டவசமாக, எதிர்பாராத, தவிர்க்க முடியாத, தாங்க முடியாத மரணம் ஒவ்வொரு கதவின் முன்பும் காத்திருக்கிறது.” 😌