🔮Episode 38 

The Fragrance of Understanding

If you wish to know a person’s mind, listen to their words.

ஒருவரின் மனதை அறிய விரும்பினால், அவர்களின் சொற்களை கவனியுங்கள்.

But if you wish to know their heart — watch their actions.

அவர்களின் இதயத்தை அறிய விரும்பினால், அவர்கள் செயலை நோக்குங்கள்.

“Divine love is without contradiction,” Sam smiled.

“தெய்வீகமான அன்பு எந்த முரண்பாடும் இல்லாதது,” என்று சாம் புன்னகைத்தார்.

“Ordinary love,” he added gently, “is born of desire — but divine love is born of purity.”

“சாதாரண அன்பு ஆசையிலிருந்து பிறக்கிறது, ஆனால் தெய்வீக அன்பு தூய்மையிலிருந்து பிறக்கிறது.”

Marina’s heart glowed as though every drop of blood had turned to music.

மரீனாவின் இதயம் இசையாய் மாறியது; ஒவ்வொரு இரத்தத் துளியும் ஒரு தாளமாய் ஒலித்தது.

Then, from the temple afar, the bell rang — ting…ting…ting!

அந்த நேரத்தில், தூரத்தில் உள்ள கோவிலில் மணி ஒலித்தது — டிங்… டிங்… டிங்!

What a heavenly sound! It seemed to melt her heart like honey.

அந்த ஒலி அவளது இதயத்தை தேனாக உருகச் செய்தது.

She could not explain the sweetness or the pain — it was divine pain, sparkling like rain kissed by starlight.

அது சொல்ல முடியாத இனிமையும் வேதனையும் — மழைத்துளிகளைத் தொட்ட நட்சத்திர ஒளிபோல் ஒளிந்த தெய்வீக வலி.

Her eyes — those jolly, pearly eyes — trembled at his smile and that one tender wink.

அவளது முத்து போன்ற கண்கள், அவனது புன்னகையிலும், ஒரு இனிய சிமிட்டலிலும் நடுங்கின.

She looked again — was it really him? Or had the Lord taken his form?

மீண்டும் பார்த்தாள் — அது அவனா? இல்லை, இறைவன் அவனது வடிவை எடுத்தாரா?

Children surrounded Sam with excitement. Some asked questions, others stretched out their shirts for his autograph.

சிறுவர்கள் சாமைச் சுற்றி மகிழ்ச்சியுடன் நிற்க, சிலர் கேள்விகள் கேட்டனர், சிலர் அவரிடம் கையொப்பம் கேட்டனர்.

He began signing first with his left hand, then his right, then — to everyone’s amazement — both hands together!

முதலில் இடது கையால், பின்னர் வலது கையால், பின்னர் இரு கைகளாலும் ஒரே நேரத்தில் கையொப்பமிட்டார்!

The children gasped. His hands moved like petals dancing in the breeze.

சிறுவர்கள் வியப்புடன் பார்த்தனர் — அவரது கைகள் காற்றில் ஆடும் மலர்களைப் போல இருந்தன.

His hair fell across his broad forehead, and as he brushed it aside, a golden calm filled the air.

அவரது நெற்றியில் விழுந்த முடியை அவர் மெதுவாகச் சீராக்கியபோது, சூழல் தங்க ஒளியாய் பிரகாசித்தது.

“Does he have a divine magnet within him?” whispered the girls in wonder.

“அவருக்குள் தெய்வீக ஈர்ப்பு சக்தி இருக்கிறதா?” என்று சிறுமிகள் கிசுகிசுத்தனர்.

Then Marina stepped forward, garland in hand — fresh jasmine from her own garden, fragrant as dawn.

அப்போது மரீனா முன்னே வந்து, தன் தோட்டத்தில் மலர்ந்த மல்லிகைமாலையை அவரின் கழுத்தில் அணிவித்தாள் — விடியற்காலத்தின் மணம் போல.

He smiled, and she felt as if heaven had leaned closer.

அவர் புன்னகைத்தார்; அவளுக்கு சொர்க்கம் அருகே வந்ததுபோல் தோன்றியது.

“When we strive sincerely to correct our flaws, refine our desires, and purify our hearts,” he said,

“நாம் நம்முடைய குறைகளைத் திருத்தவும், ஆசைகளைச் சுத்தப்படுத்தவும், இதயத்தைப் பரிசுத்தமாக்கவும் முயன்றால்,” அவர் கூறினார்,

“the Divine rewards us with knowledge — and through that, with peace.”

“இறைவன் நமக்கு ஞானத்தையும் அதன் மூலம் அமைதியையும் அளிக்கிறார்.”

“That,” he smiled, “is the real purpose of human life.”

“அதுவே மனித வாழ்க்கையின் உண்மையான குறிக்கோள்,” என்றார் அவர் புன்னகையுடன்.

From the corner, a blind boy wearing black glasses lifted his face toward the sound.

ஒரு மூலையில், கருப்பு கண்ணாடி அணிந்த குருட்டுப் பையன், அந்த குரலின் திசையில் முகத்தைத் திருப்பினான்.

He smiled — as if he could see light without eyes.

அவன் புன்னகைத்தான் — கண்களின்றியும் ஒளியை உணரும் போல்.

Marina gasped softly. The judges, too, were amazed.

மரீனா ஆச்சரியமடைந்தாள்; தீர்ப்பாளர்களும் அதிசயமடைந்தனர்.

The hall was filled with an invisible fragrance — not of flowers, but of awakening souls.

அந்த அரங்கம் மலர்களின் மணம் அல்ல, ஆன்மாவின் விழிப்புணர்வு மணத்தால் நிரம்பியது.

And Sam, the gentle teacher, sat calmly amidst it all — like a lotus untouched by the rippling water.

அதன் மத்தியில் சாம் அமைதியாக அமர்ந்திருந்தார் — அலைகளால் தொட்டும் அழியாத தாமரைப்பூவாக.