👑 Episode 18

🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏

Hare Krishna 

Hare Krishna 

Krishna Krisna 

Hare hare 

Hare Rama 

Hare Rama 

Rama Rama 

Hare Hare!”

💕💕💕💕👌👌👌👌🙌🙌🙌🙌

“The beautiful வானிலா?”

👍👍👍👏👏👏👏🙏🙏🙏

😀😀😀😀😀

Marina was cool and continued recalling the fresh field where one of Sam’s many speeches took place. 

What an out look! Marina seemed like a ruby reader of an unbelievable book. 

She took a graceful break in the blue bus .

அந்த உரை நடந்த பசுமையான வயலை அவள் தொடர்ந்து நினைத்துக் கொண்டிருந்தாள்.

Then passing by a fabulous field with nearly similar scene!

பின்னர் அதே போன்ற காட்சியுடன் ஒரு அற்புதமான வயலைக் கடந்து சென்றாள்!

Accidentally she recalled another speech in a serial competition as she was—

தற்செயலாக, தொடர்ச்சியான போட்டியில் நடந்த இன்னொரு உரையை அவள் நினைவுகூர்ந்தாள்—

Was she still sitting in the blue bus under the blue sky, beautifully listening to the sweetest song ever?

நீல வானின் கீழ், நீல பேருந்தில் அவள் இன்னும் அமர்ந்து கொண்டு, இனிய பாடலைக் கேட்டு கொண்டிருந்தாளா?

Wow, it wonderfully matched to the situation! Sure, sure!

ஆஹா, அது சூழ்நிலைக்கு அழகாகப் பொருந்தியது! நிச்சயம், நிச்சயம்!

The music she was listening was so sweet.

அவள் கேட்டு கொண்டிருந்த இசை மிகவும் இனிமையானது.

She again forgot how to talk. She forgot how to breathe! Why?

அவள் மீண்டும் பேசுவது எப்படி என்று மறந்தாள். மூச்சு விடுவதையே மறந்தாள்! ஏன்?

She even forgot how to think.

சிந்திப்பதையே கூட மறந்தாள்.

She forgot to say at least a goodbye for the great godly guy!

அந்த தெய்வீகமான சிறந்த மனிதருக்கு விடை கொடுப்பதையே மறந்தாள்!

Why did she forget to bid goodbye to the great guy?

அந்த சிறந்தவருக்கு விடை கொடுப்பதை ஏன் மறந்தாள்?

What a journey with a soft humour!

எவ்வளவு மென்மையான நகைச்சுவையுடன் ஒரு பயணம்!

She was humming a soft song to herself, a stupendous song: La… la… la… ahhh…

அவள் தனக்குத்தானே மென்மையான, அற்புதமான பாடலை உமளிட்டாள்: லா… லா… லா… ஆஹ்…

The kind wind is wonderfully waving the music to everyone’s ears.

அன்பான காற்று, இசையை எல்லோரின் காதுகளுக்கும் அழகாக அசைத்து கொண்டிருந்தது.

Does it have a personality?

அதற்கு தனித்துவம் உண்டா?

Does it have a visibility?

அதற்கு தெரியும் தன்மை உண்டா?

However, without the wonderful wind, there would be no kind wave of music pleasurable to the enchanting ears!

ஆனால், அந்த அற்புதமான காற்று இல்லாமல், மயக்கும் காதுகளுக்குப் பாடல் அலை வந்து சேராது!

The same thing is true with the souls!

அதேபோல ஆன்மாவுக்கும் உண்மை தான்!

If the invisible souls would be missing from the bodies, there would be no consciousness or awareness!’ she thought to herself.

“உடலில் இருந்து கண்ணுக்கு தெரியாத ஆன்மா இல்லை என்றால், விழிப்புணர்வே இருக்காது!” என்று அவள் தன்னிடமே நினைத்தாள்.

⸻

The Great Hearts

பெரிய இதயங்கள்

She was unable to stop recalling her hero’s repeated speeches…

தன் வீரரின் மீண்டும் மீண்டும் சொன்ன உரைகளை நினைவுபடுத்தாமல் இருக்க முடியவில்லை…

… about the supreme science and the material science.

… உயர் அறிவியலையும் பொருளாதார அறிவியலையும் பற்றி.

Suddenly she smiled like a sunflower, recalling what he said while she was worried about the fatal death of her friend.

திடீரென்று அவள் சூரியகாந்தி மலரைப் போல புன்னகைத்தாள்; தன் நண்பரின் மரணம் குறித்து கவலைப்பட்டிருந்தபோது அவர் சொன்னதை நினைத்துக் கொண்டாள்.

“Marina! A child changes into a boy. A boy goes into adolescence. Adolescence becomes lost in middle age. Why do you worry about it?”

“மரீனா! ஒரு குழந்தை சிறுவனாக மாறுகிறான். சிறுவன் இளமையில் செல்கிறான். இளமை நடுவயதில் மறைந்து விடுகிறது. அதற்காக ஏன் கவலைப்படுகிறாய்?”

“Listen, a middle-aged man dies only to renew the process again and again. Do not worry… the soul remains immortal!”

“கேள், நடுவயது மனிதன் இறப்பது மீண்டும் மீண்டும் அந்த சுழற்சி தொடர்வதற்காக மட்டுமே. கவலைப்படாதே… ஆன்மா அழியாதது!”

She thoughtfully put her angelic fingers on her pink lips.

அவள் சிந்தனையுடன் தன் தேவதையெனும் விரல்களை இளஞ்சிவப்பு உதடுகளில் வைத்தாள்.

Yeah, he said that to her when she was in tears after losing a great friend.

ஆம், அவள் ஒரு பெரிய நண்பரை இழந்த பின் கண்ணீரில் இருந்தபோது, அவர் அவளிடம் அதைக் கூறினார்.

Then witnessing her tears, he exclaimed, “Why are you smiling?”

பின்னர் அவளின் கண்ணீரைக் கண்டு அவர், “நீ ஏன் சிரிக்கிறாய்?” என்று வியந்தார்.

She was really smiling, asking Sam, “What are you talking about? I am wondering who you are?”

அவள் உண்மையாகவே சிரித்தபடி சாமிடம், “நீ என்ன பேசுகிறாய்? நீ யார் என்று நான் ஆச்சரியப்படுகிறேன்” என்றாள்.

“Marina! This is called science. Science means knowledge of nature. Nature is not manmade. Ha ha ha!”

“மரீனா! இதுதான் அறிவியல். அறிவியல் என்றால் இயற்கையின் அறிவு. இயற்கை மனிதனால் உருவாக்கப்படவில்லை. ஹா ஹா ஹா!”

“You are my dove?”

“நீ என் புறாவா?”

Yeah, she told him that, but he smiled.

ஆம், அவள் அவனை அப்படி சொன்னாள், ஆனால் அவர் சிரித்தார்.

“No, I am not. I am not a dove. I am a human.”

“இல்லை, நான் இல்லை. நான் புறா அல்ல. நான் மனிதன்.”

This is how he attracts the audience.

இவ்விதமாகவே அவர் பார்வையாளர்களை ஈர்த்தார்.

In fact, most of them were against the supreme science.

உண்மையில், பெரும்பாலானவர்கள் உயர்ந்த அறிவியலுக்கு எதிராக இருந்தனர்.

Sam was leading the supreme science group in the college speeches.

கல்லூரி உரைகளில், சாம் உயர்ந்த அறிவியல் குழுவை வழிநடத்தினார்.

Their speeches were so sensational and even seductive throughout all the competitions.

அவர்களின் உரைகள் அனைத்து போட்டிகளிலும் பரபரப்பாகவும் கூட கவர்ச்சியாகவும் இருந்தன.

She remembered the amazingly original occasion in front of thousands of people!

ஆயிரக்கணக்கான மக்களின் முன்னால் நடந்த அந்த அற்புதமான நிகழ்ச்சியை அவள் நினைத்தாள்!

Where was it? It was on fresh green grass in front of the college.

அது எங்கே? அது கல்லூரியின் முன்னால் பசுமையான புல்வெளியில் இருந்தது.

Sam’s stupendously sweet speech was vibrating the atmosphere in the great green grass!

சாமின் அற்புதமாக இனிமையான உரை, அந்தப் பெரிய பசுமையான புல்வெளியில் வானிலையை அதிர வைத்தது!

Even the stratosphere…

அதுவே ஸ்ட்ராட்டோஸ்பியர் வரை…was feeling fresh and felt the phenomenally inspired by the vibrant of his voice.

Hare Krishna